«ناظم دباغ» نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران اعلام کرد که امنیت و ثبات عراق و منطقه همواره محور گفتگو و دیدارهای مقامات ایران و اقلیم کردستان عراق بوده است.

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل- سمیه خمارباقی: جمهوری اسلامی ایران بحث ریاست اقلیم کردستان عراق را موضوعی داخلی و مربوط به خود عراقی ها می داند و وارد مصادیق هم نشده است. ایران همواره از وحدت کردها در عراق حمایت کرده و روابط متوازنی با حزب دموکرات کردستان و اتحادیه میهنی کردستان عراق دارد.

در گفتگو با «ناظم دباغ» نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران در خصوص انتخابات ریاست اقلیم کردستان عراق و بحث فدرالیسم در عراق سوال کرده ایم که در ادامه می‌آید.

موضوع انتخابات ریاست اقلیم کردستان عراق به کجا رسیده است؟

تاکنون به نتیجه نرسیده است و مشخص است که مشکل پیچیده‌ای است، این مساله مستلزم توافق است و در این مقطع که جنگ داعش و بحران اقتصادی و نبود ثبات سیاسی در عراق بر حل مسائل تاثیر دارد، کار دشواری است.

در حال حاضر روابط ایران و حزب دموکرات کردستان به چه صورت است؟

به شکل کلی ارتباطات میان جمهوری اسلامی ایران و حزب دموکرات کردستان عراق کاملا عادی و در جریان است و در صورت نیاز به تبادل نظرات، این اتفاق از طریق کانال‌های ارتباطی ویژه صورت می‌گیرد.

در این مقطع و در شرایط کنونی دنیا و عراق و منطقه و با در نظر گرفتن حقوق ملت‌ها در چارچوب حق تعیین سرنوشت، مسلما فدرالیسم بخشی از حقوقی است که مستحق ملت‌هاست. در حال حاضر نیز در قانون اساسی عراق به این مساله اذعان شده که حضور کردها در چارچوب عراق اختیاری است، یعنی کردها با خواست و اختیار خود این را انتخاب کرده‌اند.

همچنین حق تعیین سرنوشت در چارچوب عراق فدرالی به رسمیت شناخته شده است. همین نیز موجب شده است که کردها در ساختن عراق جدید و حفظ تمامیت ارضی آن مشارکت کنند، اما تصمیم‌گیری برای آینده عراق و فدرالیسم وابسته به شیوه و منش فعالیت و سیاست مسئولان عراقی دارد که تا چه اندازه به حقوق حقه ملت کرد و دیگر بخش‌های کشور اعتقاد دارند، که متاسفانه بعضی از مسئولان و سیاستمداران عراقی، امروزه نیز همچون بعثی‌ ها می‌اندیشند و این مساله برای سرنوشت عراق موثر است.

اگر در چارچوب قوانین و قانون اساسی عراق حقوق دیگران را به رسمیت نشناسند، مسلما عراق به سمت سرنوشتی نامشخص و از هم گسیختگی خواهد رفت، که در شرایط فعلی حس می‌شود کسانی با نقشه و برنامه در تلاش برای از هم پاشیدن صفوف ملت و نیروهای سیاسی هستند.

برخی کارشناسان معتقد هستند در کشورهایی که دولت - ملت روند تاریخی را طی نکرده است فدرالیسم می تواند به تجزیه منجر شود. با توجه به این استدلال، فدرالیسم در عراقی که از حیث شکل گیری کشوری(دولت-ملت به معنای مدرن) جوان است آیا مخاطراتی را همراه ندارد؟ اگر قائل به فدرالیسم هستید چگونه این فدرالیسم می تواند مانع از تجزیه شود؟

 به عقیده من، فدرالیسم مایه حفظ یکپارچگی است و باعث از هم گسیختگی در عراق نمی شود.

نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران، خطاهای نخست وزیر سابق عراق را فرصتی برای رشد و قدرت‌گیری گروه‌های تکفیری ـ تروریستی در این کشور دانست.

گروه راهبرد خبرگزاری دانا (داناخبر) - «ناظم دباغ» سیاستمدار کُرد، در حال حاضر نمایندگی اقلیم کردستان عراق در ایران را بر عهده دارد.

او که از افراد نزدیک به «مسعود بارزانی» رییس اقلیم کردستان عراق، است با مقامات عالی رتبه ایران نیز روابطی گرم دارد.

به دیدار دباغ رفتیم تا درباره پدیده داعش به عنوان مهمترین معضل امروز خاورمیانه با وی به گفت‌وگو بنشینیم. مشروح این مصاحبه در زیر می‌آید:

امروز معضل اصلی منطقه و عراق داعش است. اساسا این پدیده را چگونه باید تفسیر کرد؟

در کل، هر شرایطی که در منطقه و حتی دنیا پیش بیاید، عللی دارد و نتیجه اتفاقات دیگری است. پدیده تکفیری‌ها هم نتیجه اختلافات مذهبی و هم ناشی از برخوردهای غرب و شرق بعد از جنگ جهانی دوم است.

دنیای غرب دنبال ابزاری برای کاهش هزینه‌های نبرد با اردوگاه شرق بود و از درون قرائت‌های خاصی از اسلام، گروه‌های تکفیری را به‌وجود آوردند که سپهر رشد و بالندگی این جریان، عربستان سعودی بود. به دنبال اشغال افغانستان از سوی شوروی، این جریانات تقویت شد.

باید توجه داشت که دولت‌های حاکم در خاورمیانه نیز عملا فضای رشد این گروه‌ها را فراهم کردند چرا که این گروه‌ها را ابزاری کارا برای مقابله با رقبای منطقه‌ای خود دیدند.

تا اینکه به 11 سپتامبر رسیدیم که ائتلافی علیه القاعده ایجاد و به سقوط طالبان منجر شد. در مرحله بعد، سقوط صدام پیش آمد که متهم به اعمال تروریستی و داشتن سلاح‌های کشتار جمعی بود.

به بهار عربی رسیدیم که البته خیلی زود به خزان عربی منجر شد. غرب و مخصوصا آمریکایی‌ها با سقوط دیکتاتورها کمکی به برقراری دموکراسی نکردند تا آرامش برقرار شود؛ بلکه برعکس به ناآرامی‌ها دامن زدند. به عنوان مثال برای سقوط «بشار اسد» فضایی فراهم کردند که از درون آن داعش به‌وجود آمد.

به گمان من داعش، زاده حزب بعث نیز هست همچنان‌که بعثی‌های فراری در سوریه در مقابل «بشار اسد» نیز جنگیدند امروز البته کسی اسمی از بعثی‌ها نمی‌شنود.

در عراق متأسفانه سوءمدیریت «نوری مالکی» و کنار زدن بیش از اندازه اهل سنت، زمینه روی‌گردانی مردم را فراهم کرد. بعدا کردها نیز توسط او به حاشیه رانده شدند. تکفیری‌ها از این نقطه ضعف استفاده کردند. هر چند برخی کردها را متهم به همکاری با داعش کردند اما اتفاقات فلوجه و انبار چه؟ آنجا که کردها حضور ندارند ولی یک سال است که به دست داعش افتاده است. نباید فراموش کنیم اهل سنت در ابتدا به داعش روی خوش نشان دادند والا آن‌ها فقط سه هزار نفر بودند وقتی که از سوریه به عراق آمدند. این راز تصرف موصل، تکریت و ... در 12 ساعت توسط آنان است. نزدیک بیش از 100 هزار نفر نیروی انتظامی و نظامی در منطقه حضور داشتند که به سرعت از هم پاشیدند. فقط سه فرمانده تیپ در آنجا بودند که حتی فرصت نکردند با هلی‌کوپتر فرار کنند! آن‌ها حتی مناطق ماده 140 قانون اساسی عراق را نیز تخلیه کردند. پیشمرگ‌ها قبلا هم آنجا بودند؛ اما در کنار ارتش عراق. حال طبیعی بود در غیاب ارتش، موضع خود را ترک کنند و حتی به تقویت نیرو هم بپردازند. نمی‌شود گفت خوشبختانه، اما حمله داعش باعث شد همه دنیا بفهمد کردها با داعش همکاری نداشتند و امروز هم تنها نیرویی که به صورت جدی با نیورهای تروریستی داعش می‌جنگد؛ پیشمرگ‌ها هستند. به همین علت هم مقامات اکثر کشورهای اروپایی و همین طور ایران، به کردستان رفتند و بر همکاری با کردها علیه داعش تأکید کردند. آقای بارزانی نیز در نامه‌ای از رییس جمهوری ایران تشکر و قدردانی کردند و در کنفرانس خبری نیز با آقای ظریف اعلام نمود؛ اولین کشوری که به ما کمک کرد، جمهوری اسلامی ایران بود. پس همان‌طور که گفتم داعش حاصل اتحاد تکفیری‌ها، بعثی‌ها و اخوانی‌هاست.

اخوان المسلمین؟ چه طور جریان اخوان می‌تواند با سلفی‌ها همکاری کند؟

در ابتدا این همکاری بود، حالا اوضاع تغییر کرده است.

اخوان در عراق هم پایگاه دارد؟

بله. در کل منطقه پایگاه دارد. چرا الان گفته می‌شود قطر، ترکیه و عربستان سعودی اگر هم با داعش همکاری نکنند، دست‌کم از جنایات آنها چشم‌پوشی می‌کنند؟ حداقل قطر و ترکیه که سلفی ـ تکفیری نیستند بلکه اخوانی هستند. حتی جالب است بدانید برخی چهره‌های برجسته سلفی در کردستان وجود دارند که صراحتا داعش را محکوم کرده‌اند. چرا که این گروه کارهایی را مرتکب شدند که کسی نمی‌تواند آنها را تأیید کند.

علت این رفتارها چیست؟

آنها کشور ندارند. گروه داعش از تکفیری‌های فراری از کشورهای خود تشکیل شده است؛ تعدادی از نیروهایشان حتی از اروپا آمده‌اند. آنها سوریه و عراق را که میهن خود نمی‌دانند؛ فامیل و آشنایی ندارند، لذا به خود اجازه می‌دهند هر کاری که می‌خواهند انجام دهند. اگر هم کاری نتواند بکنند؛ خود را منفجر می‌کنند تا به خیال خود به بهشت بروند.

از سوی دیگر، بعثی‌های سابق به‌خوبی می‌دانند که مجددا به قدرت بر نمی‌گردند لذا انتقام می‌گیرند. چرا؟ چون اکثریت مردم عراق برای سقوط آنها با نیروهای آمریکایی همکاری کردند. در این مورد مثالی بزنم؛ من مسئول لجستیک نیروهای پیشمرگه بودم و به همه آمارها دسترسی داشتم. کل نیروهای ما در مقابل صدام در بهترین حالت 5 هزار نفر بود. پس ما که نبودیم که توانستیم عراق را از چنگال صدام خارج کنیم بلکه این مردم کردستان و عراق بودند. حتی سایر کسانی‌که با بعثی‌ها مبارزه مسلحانه می‌کردند؛ تعداد قابل توجهی نبودند. همکاری مردم، باعث فروپاشی رژیم بعث شد. در جریان حوادث اخیر هم، بسیاری از مردم در مقابل مالکی قرار گرفتند و بعثی‌های سابق نیز به میدان آمدند.

در حال حاضر، تقریبا یک سوم عراق در دست داعش است؛ یک بخش دست کردها و قسمت دیگر نیز در قلمرو شیعیان است، هر چند در این 2 بخش در کنار اکثریت، اقلیت‌های دیگری نیز حضور دارند. ولی در منطقه تحت تصرف داعش، فقط داعشی‌ها می‌توانند زندگی کنند! دیدید که چگونه با مسیحیان و ایزیدی‌ها برخوردی کردند.

داعش بین اقلیم کردستان و دولت بغداد فاصله ایجاد کرده است و هم اکنون کردستان مرزی با دولت مرکزی ندارد. تازه چند روز است که نیروهای بغداد و پیشمرگه‌ها راه کرکوک ـ بغداد را باز کرده‌اند وگرنه برای رفتن زمینی به بغداد از کردستان، باید ابتدا به ایران آمده و سپس وارد خاک عراق شویم و برعکس.

آینده داعش را چگونه می‌بینید؟

به گمان من، داعش رو به سقوط است اما در اینجا کمک‌ها نباید مقطعی باشد. تجربه افغانستان و گذشته عراق و سوریه باید در برابر دیدگان همه باشد. مبارزه با تروریسم باید ادامه پیدا کند؛ گروه‌های تکفیری مثل ویروس هستند. مصرف دارو باید منظم باشد و چرخه درمان تکمیل شود وگرنه بیماری بهبود نمی‌یابد و دوباره برمی‌گردد.

ائتلافی که امروز، غرب در حال راه‌انداختن آن است نباید موقت باشد. نباید تروریسم از یک منطقه دور شود و در منطقه‌ای دیگر رشد کند.

هر دولتی که به فکر حفظ داعش باشد خطای فاحشی مرتکب شده است چراکه این اندیشه‌ها فضای مساعد برای رشد پیدا می‌کنند. به علاوه، حمله هوایی کافی نیست؛ ائتلاف علیه داعش، باید نیروی زمینی وارد کند. این نیروی

زمینی است که باید منطقه را پاکسازی کند.

نقش کشورهای همسایه عراق در ایجاد این وضعیت چیست؟ مثل سعودی‌ها و ...؟

خیلی از کشورها می‌خواهند عراق را تضعیف کنند؛ چون عراق، همیشه باعث وحشت اسراییل و کشورهای منطقه بوده است؛ موارد تاریخی هم کم نداریم، برای صحت این ادعا می‌توان از؛ حمله به ایران و کویت تا موشک‌پرانی به سوی اسراییل نام برد. متأسفانه در عراق، همیشه زمینه برای رشد دیکتاتوری و تعصب وجود دارد و برخی کشورهای همسایه به این مسأله دامن می‌زنند.

اسراییل نیز از فرصت حمله داعش، سوءاستفاده کرد و به غزه یورش برد و جنایات آنها در غزه به حاشیه رفت چراکه تمام نگاه‌ها به سمت مردم ایزیدی، مسیحی و مسلمان در عراق رفت و البته به کردها اشاره‌ای نشد.

تنها راه حل این مسأله این است که باید عراق جدیدی ساخته شود تا این توهمات نیز از بین برود. نقش اساسی در سقوط صدام را آمریکا و ایران داشتند چرا که امنیت عراق منافع آنان را نیز تأمین می‌کند.

من بعد از انتخاب «حیدر عبادی» هم گفتم؛ تغییر چهره مهم نیست بلکه تفکر باید عوض شود. «حیدر عبادی» فردی ناشناس نیست. از خارج از سیستم که وارد نشده است، او نفر دوم حزب الدعوه بوده و مغز متفکر آنهاست.

یعنی معتقدید عبادی هم به راه مالکی می‌رود؟

اگر تفکر عبادی، تفکر مالکی باشد اوضاع بدتر خواهد شد.

پیش‌بینی شما چیست؟

فقط می‌توانم تمنا کنم او به راه مالکی نرود؛ ما به رویکرد جدید نیاز داریم. مثلا به یاد دارید که مالکی هم در ابتدای نخست وزیری خود با کردها توافقنامه‌هایی امضا کرد اما به توافقات پایبند نماند. آقای ظریف هم در کنفرانس خبری با آقای بارزانی گفتند: جمهوری اسلامی همه توافقات اقلیم کردستان و دولت بغداد را تأیید می کند.  

حتی شیعیان هم از مالکی ناامید شدند. نزدیک به 100 سال، اهل سنت بر عراق حکمرانی کردند. وقتی صدام سقوط کرد همه جشن گرفتیم و گفتیم 2 مظلوم (شیعه و کُرد) به قدرت رسیدند و این دولت مظلومان باعث آرامش و رفاه  مردم می‌شود. متأسفانه ما اشتباهات اهل سنت را تکرار کردیم. ما باید آنها را نیز در قدرت شریک می‌کردیم که نکردیم. خود شیعیان اکنون چندپارچه هستند، از جمله؛ جریان صدر، مجلس اعلا و ائتلاف قانون.

من همیشه گفته‌ام ما به همه شیعیان احترام می‌گذاریم. اما متأسفانه نتوانستند با هم متحد شوند اما بعثی‌های سابق با

 مالکی متحد شدند و در حالی‌که 27 میلیارد دلار هزینه ارتش جدید عراق شد ولی 27 ساعت نتوانست در برابر داعش دوام بیاورد.

چرا؟

مالکی برای تشکیل ارتش جدید به فرماندهان سابق بعثی روی آورد. کردها و حتی برخی از شیعیان فریاد برآوردند که؛ «آقای مالکی اشتباه نکن»، اما توجهی به این مسأله نکرد. قانون اساسی عراق مقرر کرده است انتخاب فرماندهان تیپ‌ها باید به تصویب پارلمان برسد اما مالکی، قانون را دور زد؛ لذا ارتشی که ارتش عراق نبود عملا، در روز بحران به استقبال بعثی‌ها رفت. تا امروز دولت مالکی حقوق پیشمرگه‌ها را پرداخت نکرده است آن هم در حالی‌که تاکنون پیشمرگه‌ها دست از مقاومت در برابر نیروهای تروریستی داعش نکشیده‌اند. در عین حال که 7 ماه است از طرف دولت مرکزی عراق، بودجه‌ای به اقلیم کردستان اختصاص نیافته است. در نهایت هم مالکی اقلیم کردستان را خانه تروریست‌ها نامید.

پس الان چه کسانی به نام ارتش عراق در کنار پیشمرگه‌ها می‌جنگند؟

بازمانده‌های همان ارتش هستند که بخش عمده‌ای از آن فرار کرده بودند. به علاوه نیروهای مردمی نیز حضور دارند.

یعنی از جنبه نظامی، پیشمرگه‌ها دست بالا را در تهاجم علیه داعش دارند؟

صد در صد. حتی «هادی العامری» (رییس سازمان بدر) بعد از آزادسازی آمرلی از نیروهای پیشمرگه تشکر کرد ولی مالکی به آنجا رفت و اسمی از پیشمرگه نیاورد.

ظاهرا خوشبین نیستید که تفکر عراقی‌ها عوض شود.

نه، خوشبین نیستم. تعصب در عراق زیاد است و امکان همزیستی مسالمت‌آمیز را سلب کرده است و تا این وضع

تغییر نیابد، مشکلی حل نخواهد ‌شد.

در روزهای ابتدایی تهاجم داعش، «مسعود بارزانی» سخنانی را مطرح کرد مبنی بر برگزاری همه پرسی و استقلال اقلیم کردستان. آیا واقعا او قصد انجام این کار را داشت یا صرفا مانور سیاسی انجام می‌داد برای امتیازگیری؟

تعیین سرنوشت و رسیدن به آرامش و رفاه خواست هر کسی است. آقای بارزانی چیزی مخالف اعتقاد مردم کُرد نگفته است؛ هر چند ممکن است تفسیرهای اشتباهی از سخنان ایشان صورت بگیرد. آقای بارزانی می‌گوید عراقی می‌خواهد که به قانون اساسی کشور پایبند باشد، که خود این قانون صراحتا این حق را داده است اگر قانون اساسی رعایت نشد، کُردها حق تعیین سرنوشت خود را دارند.

به علاوه در ماده 140 قانون اساسی آمده است مناطق مورد تنازع می‌توانند با برگزاری رفراندوم تعیین کنند که آیا به اقلیم کردستان بپیوندند یا بخشی از دولت بغداد باقی بمانند و یا این‌که مستقل باشند. هر چند من مخالف این اصل هستم. برای نمونه این اتاق مال من است؛ چه نیازی دارم مدرک بیاورم و به شما ثابت کنم مال من است؟

من جایی دیگر هم گفتم ایرانی‌ها بر مبنای نقشه‌های معتبر جغرافیایی می‌گویند عنوان خلیج فارس درست است نه خلیج عربی. ما هم بر مبنای همین نقشه، مرز کردستان را تعیین می‌کنیم.

بارزانی قصد مانور ندارد، حرف او حرف همه کردهاست اما تأکید ما این است می‌خواهیم با عراقی باشیم که به همه احترام بگذارد. همه پایبند قانون اساسی باشند و تجربه‌های رژیم‌های گذشته تکرار نشود.

پس بارزانی کماکان به موجودیت عراق واحد اعتقاد دارد؟

اگر غیر از این بود هم اکنون «هوشیار زیباری»، «بابکر زیباری»، «فواد معصوم» و ... که در قدرت نبودند.

آیا نمی‌توان گفت بارزانی با تغییرات رخ داده در عراق ناچار شد مواضع خود را تعدیل کند؟

این تحولات باعث تجدیدنظر در مواضع عراقی‌ها شد نه کردها. کُردها مدتها قبل به مالکی هشدار دادند که داعش در حال پیش‌روی است ولی او به این هشدارها اهمیتی نداد. حتی «اثیل نجیفی» (استاندار نینوا تا قبل از ورود داعش) در مصاحبه‌ای گفته که بارها از مالکی خواسته است اجازه دهد بارزانی نیرو بفرستد اما مالکی اجازه نداد. اگر به عقب برگردیم مالکی حتی گفته بود با استقلال کردستان موافق است اما بدون کرکوک. این حرف یعنی چه؟ یعنی به کردها فشار می‌آورد تا با او همراه شوند چرا که پیش خود، این طور ارزیابی کرده بود که ترکیه و ایران و حتی اعراب اجازه نفس کشیدن به کردها بعد از استقلال را نخواهند داد. اما کردها از این همه تحرکات دیپلماتیک ماه‌های اخیر سواستفاده نکردند.

یعنی شما همچنان تلاش می‌کنید برای یک عراق یکپارچه؟

ما تلاش نمی‌کنیم، این عربها هستند که باید تلاش کنند. ما هر کاری توانستیم انجام دادیم؛ حالا نوبت بقیه است. از ابتدا عراق یکپارچه نبوده و الان هم نیست. باید دولتی قوی تشکیل شود که با پایبندی به قانون اساسی و احترام به همه اقوام و گروه‌ها، فضای جدیدی ایجاد کند وگرنه ما مشکلی نداریم و هم اکنون نیز  با همه از جمله؛ با ترکیه و ایران روابط مطلوبی داریم.

یعنی شما فکر می‌کنید همسایگان اجازه می‌دهند کردستان عراق مستقل شود؟

آنها بر حسب منافع خود عمل می‌کنند. ما به دنبال منافع خودمان در این چهارچوب جغرافیایی (یعنی کردستان عراق) هستیم. من همیشه اقلیم را به جنگلی تشبیه می‌کنم که از همه سو در محاصره آتش است. از هر طرف آتش بیاید می‌سوزد. این وضعیت، علی‌القاعده فکر استقلال را از سر بیرون می‌آورد؛ اما زمانی‌که چاره‌ای نداریم به سمت استقلال می‌رویم. مگر ما سال‌ها با صدام نجنگیدیم؟ استقامت بر حق، باعث بقای انسان است. من بروم کسی دیگر به جای من می‌آید. صدام می‌گفت: عراق از آن همه مردم است غیر از 2 نفر از رهبران کُرد، آقایان طالبانی و بارزانی. که یکی رییس جمهوری عراق شد و دیگری هم رییس اقلیم و هم اکنون نیزآقای «فؤاد معصوم» رئیس جمهور عراق است، چرا صدام چنین می‌گفت؟ برای استقامت بر حق این رهبران.

روابط کردستان عراق با اسراییل چگونه است؟

ما با اسراییل رابطه‌ای نداریم. البته اسراییل می‌خواهد به ما نزدیک شود لذا وقتی مسأله استقلال کردستان مطرح شد، شیطنت کرد و به عنوان تنها کشوری از حرکت ما حمایت کرد که خود این حمایت، به ضرر کُرد بود چرا که جهان اسلام را علیه ما تحریک کرد. چرا؟ چون همان‌طور که گفتم نمی‌خواهد عراق قدرتمند و باثبات باشد. چه کسی از پیش‌روی داعش سود می‌جوید؟ مگر می‌شود 300 ماشین داعش به سمت عراق حرکت کنند و هیچ ماهواره جاسوسی و ... متوجه آنها نشده باشد؟

در گفت‌وگوهای قبلی نیز یکبار گفتم اگر بخواهیم رابطه برقرار کنیم می‌رویم به سفارت اسراییل در مصر و اردن و نمایندگی تجاری آنها در قطر! منظورم این است که وقتی خود اعراب با اسراییل کنار آمده‌اند به ما ربطی ندارد.

اسراییل دشمن عرب است نه کُرد. من که از عرب، عرب‌تر نیستم! (با خنده)

در کل، من به آینده کردستان خوشبینم و به مردم کُرد و نیروهای پیشمرگه اعتماد کامل دارم. امروز کُرد بهترین وضع را دارد. پیشمرگه‌ها در حال پیش‌روی هستند و تروریست‌های بین‌المللی را کنار می‌زنند. ایران بیشترین حمایت را از ما داشته و دارد و در کنار دولت‌های غربی عامل تقویت ما هستند تا پیروزی‌های بیشتری به‌دست بیاوریم. دولت عراق باید از پیشمرگه‌ها حمایت کند کما این‌که ما 3 بار ثابت کردیم که حامی عراق هستیم؛ پیشمرگه‌ها سنگ بنای ارتش جدید عراق بودند؛ به علاوه، نیروی پیشمرگه همراه با ارتش عراق، در بصره، فلوجه و نجف با تروریست‌ها جنگیدند و امروز نه فقط قلمرو کردستان را از دست‌اندازی داعش محفوظ نگه داشته است بلکه مناطق تحت اشغال را با همکاری ارتش عراق آزاد می‌کند.

 آرمان ـ مطهره شفیعی: انتهای یک کوچه بن‌بست در شهرک غرب ساختمانی قرار دارد. سکوت آن محله با اخباری که این روزها در مورد اتفاقات و جنایات داعش در عراق منتشر می‌شود، تناقض فاحشی دارد چون آن ساختمانی که قرار بود ساعت 10 صبح آنجا باشیم، دفتر نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران بود. با نیم ساعت تاخیر رسیدیم، در بدو ورود به ساختمان دوطبقه پرچم عراق نصب شده بود و تصاویری از مسئولان عراقی به‌ویژه مسئولان کردستان عراق. دفتر «ناظم دباغ» که نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق در ایران است در طبقه دوم قرار داشت. وقتی وارد شدیم او مشغول مطالعه یک روزنامه بود و تلویزیون مقابل او هم اتفاقات عراق را نشان می‌داد. بعد از سلام و علیک کوتاهی تاخیر را به ما گوشزد کرد و استدلال ما هم برای این تاخیر، وجود چند خیابان با یک نام در آن محدوده بود! وقتی از او پرسیدیم که چرا این ساختمان برخلاف عراق در آرامش و سکوت مطلق است، سری تکان داد و گفت که روز پنجشنبه تعطیل است و برای مصاحبه آمده‌ام. چهره دباغ ناراحت بود و این ناراحتی به‌وضوح در هنگام صحبت کردنش درباره آنچه امروز عراق با آن مواجه است، مشهود بود. درباره موضوعات مختلف عراق و چرایی حضور داعش صحبت کرد و افسوس خورد که پیش از این اتفاق، هشدار داده شده بود. متن کامل مصاحبه «ناظم دباغ» با روزنامه آرمان را در ادامه می‌خوانید:

عراق امروز که درگیر گروهک تروریستی داعش شده را چگونه تعریف می‌کنید؟ داعش شکست می‌خورد یا به اهدافش می‌رسد؟

حقیقت این است وضعیتی که امروز در عراق به‌ویژه در موصل پدید آمده، باعث نگرانی است. تا امروز می‌توان گفت که داعش بر یکسری مناطق به‌ویژه در موصل تسلط پیدا کرده است و در مناطق تکریت، کرکوک و ... هم هستند. روحیه ارتش عراق در این مناطق از دست رفته و اکثر پادگان‌ها بدون مقاومت و جنگ خالی شده است ولی در مناطقی که به پیشمرگ‌ها نزدیک بوده، آنها توانستند برخی پادگان‌های ارتش عراق را که اشغال شده و در آنجا مستقر بودند مانند پادگان 12 و فرودگاه کرکوک که به آن پادگان «کیوان» گفته می‌شود را آزاد کنند. نیروهای پلیس و امنیتی کرکوک توانستند این مناطق را در کنترل خود بگیرند، چند روستا و شهرک کوچک در اطراف این منطقه را برگردانند و از دست داعش خارج کنند. طبق اخباری که ما شنیدیم و به ما رسیده است، روز چهارشنبه جناب نخست‌وزیر عراق در جلسه سخنرانی خود اعلام کرده ما می‌توانیم مناطق اشغال شده توسط داعش را آزاد کنیم و با توان نیروهای مسلح عراقی، آنها را بازپس بگیریم. حالا دیگر ما منتظر هستیم که اقدامات ارتش عراق و نیروهای امنیتی عراق چه نتیجه‌ای می‌دهد.

ظاهرا داعش نتوانسته سامرا را اشغال کند و ناکام مانده است.

تا الان نتوانستند بگیرند اما می‌شود گفت خیلی مناطق را اشغال کردند، هنوز از سامرا خبری ندارم.

گفته می‌شود نیروهای داعش برای اشغال برخی مناطق با مقاومت جدی مواجه نشده‌اند. این چه معنایی دارد؟

نمی‌خواستم این مساله را بگویم اما چون سوال شد، توضیح می‌دهم. واقعا جای سوال است. در برخی مناطق که داعش تصرف کرده، تعداد نیروهای مسلح، ارتشی و امنیتی عراق بالای صد هزار نفر هستند و می‌گویند کل نیروهای داعش 3 تا 6 هزار نفر بیشتر نیستند. در برخی مناطق که تصرف شد، تعداد نیروهای داعش از 60 تا 100 نفر بیشتر نبودند.

یعنی با 60 تا 100 نفر یک منطقه را اشغال می‌کنند؟

متاسفانه بله. گفتم اینها جای سوال دارد. یعنی چه نیروهای اطلاعاتی و امنیتی عراق نتوانستند به این حمله و برنامه داعش پی ببرند و مطلع باشند. یعنی چه که بخواهند به شهر موصل بیایند و در مدت 6 ساعت کلی شهر را کنترل کنند؟ اینها جای سوال است و به‌طور صد درصدی، داعش عوامل نفوذی زیادی در ارتش داشت البته نه فقط در نیروهای معمولی ارتش، بلکه در میان فرماندهان ارتش. چون اگر این طوری نبود حداقل یک مقاومتی صورت می‌گرفت. الان منتظریم که چه می‌شود.

دولت عراق بخاطر حفظ جان مردم و جلوگیری از کشته شدن بیشتر آنها توسط داعش است که مقاومت جدی نمی‌کند؟

فکر نمی‌کنم اینطوری باشد. الان تصرف کردن و آزادکردن موصل سخت‌تر از مقاومت است. وقتی مقاومت در یک پادگان باشد، در آن پادگان مردم زیادی حضور ندارند یعنی ارتش و نظامی هستند که در آنجا هم مقاومت نکردند و پادگانشان را تحویل دادند. چند بار دیگر این اتفاق در موصل رخ داده است یعنی حمله کردند و می‌خواستند دفتر استاندار را تصرف کنند که نتوانستند موفق شوند چون مقاومت صورت گرفت ولی اینکه به این زودی بیایند، تسلط پیدا کنند، جای سوال دارد. یک مثل کردی هست که می‌گوید «هه‌لاتن» یعنی «یعنی فرار کن، آمدند». حتی از برخی آوارگانی که امروز به اقلیم کردستان آمدند و مستقر شدند، وقتی سوال می‌شود می‌گویند ما داعش را ندیدیم. خوب چرا فرار کردید، وقتی داعش را ندیدید. اسامی‌ در سایت‌ها منتشر شده که 3 فرمانده بزرگ ارتش در منطقه با داعش همکار بودند.

فرماندهانی که می‌گویید با داعش همکاری داشته و دارند و اکنون 3 نفر از آنها شناسایی شدند، چه ریشه‌ای دارند یعنی وابسته به رژیم گذشته عراق یعنی بعث هستند یا از کشورهای دیگر حمایت می‌شوند؟

اولا نیروهای مسلح عراقی هستند و کشورهای خارجی نیستند اما شاید اکثر آنها بعثی‌های سابق باشند. بنیانگذار‌ان ارتش عراق، موصلی هستند یعنی اکثر افسران ارشد ارتش عراقی از موصل هستند. اکثریت نیروهای مسلح برای عشایر عرب سنی موصل بودند که اکثریت آنها بعثی بودند و حالا در شرایط کنونی مسلم است بعثی‌های سابق در این ارتش بودند و هستند که امروز در منطقه حضور دارند. یکی از مسائل اختلافی با مالکی بر سر همین بود و حتی یک اختلاف بین اقلیم کردستان این بود که هشدار می‌دادیم که مواظب باشید. به این ارتش جدیدی که شما تاسیس می‌کنید، اعتماد درونی نمی‌شود کرد چون بعثی‌های سابق هستند و نباید نه اینکه به همه آنها اعتماد کرد البته تعدادی در ارتش قبلی بودند که بعثی نبودند بلکه نیروهای مستقل بودند که در مواقع حساس در ارتش نبودند و می‌توانید آنها را بیاورید. نباید آنهایی که فرمانده حمله یا سپهسالار بودند، در ارتش حضور داشته باشند.

عراق چرا بعد از استقرار حکومت جدید به پاکسازی نیروهایش نپرداخت؟

اگر حقیقت را بخواهید و دقیق هم باشید دلیلش این است که برخی احزاب عراقی که در عراق تسلط پیدا کردند، کاملا مردمی نبودند و تشکیلات گسترده‌ای نداشتند اما وقتی وارد انتخابات شدند، بخاطر استفاده از آرای آنها، یک سازشی با بعضی از بعثی‌های سابق کردند یعنی به آنها گفتند شما بیایید به ما رای دهید و ما می‌توانیم از شما استفاده کنیم. یکی از عوامل همین بوده است. در عراق قبلی اگر بیایید، حساب کنید می‌توان گفت مردم زیادی بعثی بودند اما نزدیکی آنها به بعثی‌ها متفاوت بود. برخی صد درصد بعثی بودند و برخی به خاطر منافع و برخی به خاطر ترس، بعثی شده بودند. آنهایی که در خط تشکیلات بعثی بودند، همه کشته نشدند و برخی از آنها ماندند و برای حفظ منافع و مصلحت شخصی خود وارد تشکیلاتی شدند که بیشتر با دولت قانون است. ما تا به حال نتوانستیم این نیروها را پاکسازی کنیم چون به دلیل تشکیلات سیاسی عراق، هر کسی بخاطر حذف هواداران خود نمی‌خواهد پایبند قانون ریشه‌کشی بعث باشد. اولین کار پارلمان عراق این بود که قانون ریشه‌کشی بعثی‌ها را مورد بررسی قرار داد یعنی آنهایی که در رژیم گذشته مجرم، گناهکار و بعثی‌هایی بودند که نمی‌شود برای آنها مجازاتی در نظر گرفت و تنها می‌شد به آنها مسئولیت نداد. نباید کسی که مسئول نیروهای امنیتی عراق یا مسئول زندان عراق و ... بوده و در مشکلات عراق در رژیم سابق نقش داشته است را به امور مهم منصوب کرد و خوب نیست امروز آنها را برگردانیم به مسئولیت. ما مدارکی داریم مبنی بر اینکه در گذشته نزدیک که دولت جدید عراق تاسیس شد، فرماندهان ارتش عراق به بهانه تروریست‌ها آنجا هستند به منطقه تکریت حمله کردند و همه فرماندهان ارتشی بودند که در زمان بعث به آن منطقه حمله کردند. همان ارتش و همان افسرانی بودند که در زمان صدام وارد منطقه شدند و مردم را انفال (زن و بچه را بردند و در گور دسته‌جمعی دفن کردند) کردند.

خبری مبنی بر اینکه کردستان عراق به مردم مناطقی که داعش حمله کرده و به آنجا رفته‌اند، پناه نمی‌دهد. دلیلتان چیست؟

اصلا اینطوری نیست. اولا حکومت اقلیم کردستان و آقای بارزانی دستور صادر کرده که آغوشمان باید برای استقبال از آوارگان منطقه موصل و اطراف باز باشد اما از ابتدا یک مانعی به‌وجود می‌آید که اجازه ندهد هرکس خواست بیاید بلکه باید بررسی شود؛ دلیلش هم این است که شاید کسانی که از موصل فرار می‌کنند، نیروهای داعش هم در میان آنها باشد و بخواهند به بهانه آوارگی وارد اقلیم کردستان شوند. در این صورت باید چه‌کار کنیم؟ ما شناختی به همه نداریم ولی به‌خاطر این وضعیتی که هست اقدامات کمکی برای مردمی که آمدند در نظر گرفته شد؛ برای آنها چادر زدند و آب و نیازهای روزانه آنها را تهیه کرده و تحویل داده می‌شود. به تعدادی که می‌شود به آنها اعتماد کرد و مشکلی وجود نداشته باشد، مجوز حضور 15 روزه داده شد.

پس چرا بعضی از سایت‌های خبری از پناه ندادن اقلیم کردستان به همه آوارگان خبر داده است؟

بعضی‌ها می‌خواهند از این شرایط سوءاستفاده کنند. پیشمرگ برای حمایت از مناطق کردی اقدام کرد. پیشمرگ آمادگی خود را نشان داد که می‌شود بخشی از نیروهای حفاظتی، کشوری، میهنی و ... باشد چون داعش را یک خطر می‌بینیم نه فقط برای عراق بلکه برای کل منطقه. یعنی مقاومت‌کردن در برابر داعش را وظیفه حقیقی خودمان می‌دانیم ولی تا حالا حکومت عراق راجع به این مساله پاسخی نداده است چون توافقاتی بین ما و دولت عراق بوده در این راستاست که نباید ارتش عراق و پیشمرگ بدون دستور فرمانده کل نیروهای مسلح عراق یا فرمانده کل نیروهای پیشمرگ اقلیم کردستان که دست رئیس اقلیم است، از منطقه کردستان خارج شود و ارتش عراق به این منطقه وارد شود که این، یک موضوع است اما خودتان مطلع هستید که متاسفانه در گذشته مشکلاتی با دولت عراق داشتیم که یکی از آنها، مساله پیشمرگ بود. هر کاری کردیم دولت عراق نپذیرفت که پیشمرگ جزو نیروهای مسلح عراقی است و یک نیروهای مسلح هستند برای حفظ اقلیم کردستان. هیچ حقوقی برای آنها در نظر گرفته نشده و هیچ کاری برای آنها در زمینه تسلیحاتی صورت نگرفت اما امروز ثابت شد اگر کل عراقی‌ها با هم هماهنگ نباشند، یک سیاست واحدی درباره خطراتی که وارد عراق می‌شود نداشته باشند، مسلم دچار مشکلاتی خواهند شد مثل داعش. به نظر ما عراق باید در سیاست گذشته خود تجدیدنظر کند و به‌جای اینکه از کشور‌های خارجی و آمریکا خواهش کنیم، نیروهای مسلح خودش را به عراق بیاورد، اطمینان بین مردم و نیروهای مسلح خودمان به‌وجود بیاوریم. اگر این اطمینان بین مردم و ارتش و دولت نباشد، هرجا که دشمن بخواهد نفوذ کند، سریع می‌کند چون مردم حس نمی‌کنند این موضوع خودش یک خطر است بلکه حس خطر برای نظامی است که خودش از آنها خوشش نمی‌آید.

الان خبری منتشر شد مبنی بر فراخوان داعش برای پیشروی به سمت بغداد. امکانش وجود دارد؟

نمی‌شود به این خبر بی‌اعتنا بود و باید این موضوع را دقیق‌تر بررسی کرد. وقتی داعش در موصل پیروز می‌شود و به مناطق دیگر می‌رود، دیدید که در فلوجه چه کردند اما ارتش عراق چه کرد؟ امروز این وسعت بزرگ جغرافیای ارتش می‌تواند کاری کند؟ پاسخش منفی است. اگر اینطور باشد داعش می‌گوید من چه چیزی برای باختن دارم. وقتی بغداد تصرف شود کل عراق ساقط می‌شود. حتی کُرد باید در فکر باشد چون اگر داعش پیروز شود، خطر بعدی متوجه کردستان و کل منطقه است. وقتی گروه داعش در سوریه تشکیل شد، جناب طالبانی گفت باید ترس داشته باشیم چون این مشکلات بعداً به عراق هم می‌آید، باید در سوریه با آنها بجنگیم و نگذاریم توسعه پیدا کند. امروز هم به عراق آمد.

چرا از ایران برای مقابله کمک نخواستید؟

این سیاست دولت مرکزی است. ایران در اکثر شرایط موضع‌گیری مثبتی داشته و به عراقی‌ها کمک کرده است. از اخبار متوجه شدیم که آقای مالکی از آمریکا درخواست کمک کرده است و گفته می‌شود 4 هزار نیروی آمریکایی به عراق آمده است. مساله داعش پدیده جدید تروریستی است که در چارچوب دین و اسلام و مذهب رشد می‌کند مثل طالبان در افغانستان و القاعده. بهتر است راه‌حلی برای متوقف‌کردن این گروه پیدا کنیم.

راه‌حل پیشنهادی شما چیست؟

راه‌حلش این است که عراق به دولتی واقعی، مشارکتی و اگر نگوییم با حضور کل اما با اکثریت نیروها و تشکیلات قدرتمند عراق نیاز دارد. نمی‌شود که سنی‌ها را نادیده گرفت یا قسمت بزرگی از شیعه‌ها را فراموش کرد. نمی‌شود اهمیت کردها در منطقه را نادیده بگیرید. از روز اول مبارزه با صدام حسین و مبارزه با ظلم و ستمی که در عراق بود، کردها پیشتاز بودند و منطقه کردستان عراق اولین منطقه‌ای بود که آزاد شد. اکنون متاسفانه اختلافی که داریم با برخی از شیعیان عراق از جمله خود آقای مالکی و مجموعه‌اش هستند بر سر این است که معتقدیم حل مشکلات میان اقلیم کردستان و دولت اتحادی یک ضرورت است و امروز شما به‌جای اینکه فکر کنید از خارج عراق، نیرو بیاید، تجربه گذشته نشان داده است که پیشمرگ برای ایجاد امنیت در درجه نخست است. هسته اول ارتش عراق کُرد بود، پیشمرگ‌ها در بصره همدوش ارتش عراق جنگید و توانست آشوبگران در منطقه را ناکام بگذارد و امروز هم می‌بینید که واقعا به پیشمرگ‌ها نیاز است. امروز به‌عنوان یک عراقی و یک کرد واقعا احساس مسئولیت می‌کنیم. به‌نظرم کار دومی که عراق باید انجام دهد این است که هویت خودشناسی عراقی به مردم برگرداند یعنی کل عراقی‌ها چه کرد، چه مسیحی، چه شیعه و سنی و ... حس کند عراقی هستند و حکومت مستقر حکومت کل عراقی‌هاست نه حکومت یک مجموعه است.

عدم ایجاد این حس در مردم عراق چه تبعاتی می‌تواند داشته باشد؟

اگر این کار انجام نشود به سیستم نظامی سابق بازخواهیم گشت که فقط برای یک مجموعه بود.

ظاهرا دولت مرکزی مذاکراتی با کردها در موضوع مقابله با داعش داشته است. در آن مذاکرات چه موضوعاتی مطرح شد؟

تا حالا چیزی نبوده است. ما از روزهای نخست تذکر دادیم و گفتیم خطر داعش خطر بزرگی است و باید جلوی آن را بگیریم .

فکر می‌کنید داعش برای ایران هم برنامه‌ای در ذهن داشته باشد؟

به‌نظرم نه برای ایران بلکه برای همه کشورها یک خطر است. گفته می‌شود این گروه از حمایت ترکیه و عربستان هم برخوردار است!

ترکیه؟ یعنی همسایه شمالی عراق برای مقابله با عراق به داعش کمک می‌کند؟

خوب گروه‌های اسلامی افراطی از آنها حمایت می‌کنند.

تا الان فقط اسم عربستان به‌عنوان حامی این گروه تروریستی مطرح بود.

خوب عربستان هم هست دیگر. تحرک داعش در کدام مرز است؟ مرز عراق مرز دوستانه نیست. مرز عراق مرز نفوذ است و وقتی وارد مناطق دیگر شدند، نمی‌توانیم اتهام بزنیم که ترکیه حمایت کرده است. عربستان باید بداند حمایت‌های امروز از داعش فردا به خطری برای خودش تبدیل می‌شود چون داعش خطری برای ایران و ترکیه و عراق و حتی اروپایی‌هاست.

درست است اما سوال من این است که داعش در منطقه ما از سوی چه کشور و نهادی حمایت می‌شود؟

آنچه در خبرها می‌خوانیم، اشاره می‌شود که سعودی‌ها از آنها حمایت می‌کنند.

این حرف اکثر تحلیلگران است.

بله. همه می‌گویند اما شاید مستقیم با آنها در ارتباط نباشد. این اسلحه جدیدی که امروز داعش در دست دارد از کجا آمده است مخصوصا اسلحه سنگین، موشک و پدافند. برخی تکنولوژی‌ها را از کجا می‌آورد؟ حتما باید یک کشور قدرتمند به آنها داده باشد.

شما گفتید که عربستان حمایت می‌کند....

من گفتم که می‌گویند.

آقای مالکی اخیرا از آمریکا برای مهار داعش کمک خواسته است. از سویی عربستان تا حدود زیادی فرمان‌پذیر آمریکاست. این موضوعات با هم تناقض دارد.

آقای مالکی ظاهرا نگفته است که کمک می‌خواهیم. ظاهرا مساله آمریکا فقط یک خبر بر این مبنا بود که 4 هزار نیروی مسلح ارتش آمریکا وارد فردوگاه بغداد شده است و اگر حکومت عراقی درخواست نکرده باشد که آنها نمی‌آیند. همچنین اکثر کشورهای دیگر برای مقابله با داعش و حمایت از عراق اعلام آمادگی کرده‌اند و همکاری دارند.

شاید نتوانستم منظورم را درست بگویم. عربستان معمولا به موضع آمریکا عمل می‌کند که ظاهرا آمریکا اکنون در نقش مخالف داعش است پس عربستان چگونه از این گروه حمایت می‌کند؟

این را می‌گویند. حمایت عربستان از داعش غیرمستقیم است.کشورهای اهل تسنن تا الان مایل به قدرت گرفتن کرد و شیعه در عراق نیستند. این مشکلاتی که در منطقه به‌وجود می‌آید حتما باید با حمایت‌هایی باشد و اشاره کردم که سعودی‌ها و آمریکایی‌ها فکر می‌کنند به‌عنوان اپوزیسیون علیه رژیم بشار اسد تصمیم به کمک مالی و تسلیحاتی به داعش گرفتند و برخی می‌گویند همان اسلحه‌هایی که به اپوزیسیون داده شده بود همان اسلحه‌هایی است که اکنون در دست داعش است و از آن استفاده می‌کنند.

فکر می‌کنید این روند و چالش در عراق تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. کشور عراق پس از حل شدن مشکلات ناشی از رژیم صدام در پی بازسازی خود بود که مجددا با مشکل داعش مواجه شد.

فکر می‌کنم مشکل حل نشده است. اگر تفکر سیاسی به همین رشدی باشد که در این سال‌ها بوده، اوضاع خوبی در انتظار نیست و آنها هستند. در زمان سقوط صدام حسین گفتم که با شناختی که از اکثریت رهبری سیاسی عراق دارم حداقل 10 سال دیگر طول می‌کشد که اکنون 2 ماه از آن 10 سال هم گذشت. حالا تازه داعش شروع می‌کند و ما به این فکر هستیم که حکومت را چگونه تشکیل دهیم و چه کسی حق مشارکت دارد و چه کسی این حق را ندارد. حکومت مشارکتی فعلی یک حکومت تک‌حزبی و تک‌نیرویی است و تازه داریم به این موضوع فکر می‌کنیم. در انتخابات اخیر 8 ماه طول کشید تا حکومت تشکیل شد .

شاید اصرار مفرط دولت عراق بر حضور همه طیف‌ها در حکومت و تقسیم آن یکی از موانع به نتیجه رسیدن باشد.

نه نمی‌شود بگوییم دولت عراق بلکه باید گفت دولت قانون حکومت عراق را در دست دارد. ما نمی‌گوییم که در این موضوع همه باشند اما معتقدم که باید مشارکتی باشد و از نیروهای بزرگ قدرتمند و اثرگذار استفاده شود. مثلا اهل تشیع شامل سه مجموعه مالکی، مقتدا صدر و حکیم و دور و نزدیکانش است. اهل تسنن چند مجموعه دارد. دولت قانون دارای تفکر صحیحی برای مشارکت حقیقی نیست و تفکر تسلط از طرف خودش را دارد.

شما 10 سال پیش به‌درستی پیش‌بینی کردید که چه خواهد شد و امروز...

پیش‌بینی اتفاقی بود که درست از آب درآمد.

الان پیش‌بینی شما چیست؟

به‌نظرم شاید عراق خوب نشود و عراق، افغانستان دیگری شود.

چرا این فکر را می‌کنید؟

برای من مهم نیست شاید امروز این می‌رود و آن یکی می‌آید. عقلانیت و تفکر باید تغییر کند که با هم زندگی کنیم. وقتی سن شما به 50 یا 60 سال رسیده باشد و از 18 سالگی درک می‌کنید که اطرافتان چه می‌گذرد و اگر ندانید مسائلی اثرگذار در ادامه مشکلات در عراق چیست و به فکر حل آنها نباشید، طبیعی است که مشکلات به همین نحو ادامه پیدا می‌کند. آیا از روزی که دولت عراق تشکیل شد، عراق استقلالی دیده است؟ در زمان عبدالکریم قاسم کودتا کرد، دو سال نشد که حرکت کُردی شروع شد و بعد از او عبدالسلام عارف آمد با کُرد مذاکره کرد اما رابطه خوبی برقرار نشد، بعد از عارف هم احمد حسن البکر همین کار را کرد تا اینکه صدام حسین آمد نه فقط با کُرد بلکه وارد جنگ با ایران شد. حالا جنگ بین کرد و بغداد نیست اما اختلافات شدید است. اگر شما به حقوق کرد رسیدگی نکنی، کردها را جزو تشکیلات عراق نگذاری و حس کند شهروند درجه یک مثل خودش نیست، این موضوع را مطرح می‌کند که به من چه ربطی دارد که داعش به عراق حمله کرده است. ولی من به فکر این هستم که داعش بغداد را بگیرد و موصل و کرکوک و شهرهای دیگر در دستش باشد، اتفاق خوبی نیست. داعش با لباس سیاه می‌آید تا دنیا را سیاه و نه سفید کند. من به‌عنوان «ناظم» عرض می‌کنم داعش اگر مسلط شود، نخستین اقدامش احیای ولایت موصل است. ولایت موصل قبل از فروپاشی عثمانی بخشی از شمال عراق بود که آن ولایت تحویل ترکیه بود و پس از تشکیل دولت عراق جزئی از این کشور شد. گمانه دوم بدین صورت است که اگر نتوانند در اولین مرحله بغداد را کنترل کنند شاید تجزیه اول تقسیم عراق میان اهل سنت، کردها و شیعیان باشد. این را احتمال می‌دهیم اما به واقع این کار از سوی چه کسی انجام می‌شود اول داعش بهانه و دلیل می‌شود و بعد سیاست دولت اتحادی است. دولت اتحادی اگر رفتار خوبی نداشته باشد و به فکر ایجاد اتحاد میان همه عراقی‌ها نباشد پس من چه کاری به عراق دارم چون من کردم.

به نظر می‌رسد برای ایجاد چنین اتحادی دیگر دیر شده است.

درست است که دیر شده اما هنوز زمینه برای این اتحاد وجود دارد.

منظورتان از زمینه چیست؟

بیایند حقوق شرعی و قانونی و دستوری برای ما در نظر گرفته شود. کرد از عراق چه خواسته است؟ می‌گوید بیایید در چارچوب قانون اساسی عراقی توافقاتی که داشتیم و قانون اساسی که برای تشکیل عراق و حکومت جدید تصویب کردید را اجرایی کنید. وقتی شما امضا کردید من قبول دارم ناظم نماینده حکومت اقلیت در تهران باشد. پس بیایید یک میز و صندلی به من بدهید هرچند اکنون هم نماینده شما هستم. اگر ندادید یعنی چه؟ یعنی اینکه صوری بوده است والا چرا نیست. بیایید برگردیم به توافقاتی که دوره دوم مالکی بعد از 8 ماه طول کشیدن رئیس‌جمهور شد که نامش توافقنامه اربیل است. در اربیل توافق شد که مالکی نخست‌وزیر شود. دوره اول دولت انتقالی علاوی برای یکسال انتقالی بود، دوره دوم و سوم مالکی بود و چهارم هم مالکی می‌خواهد خودش باشد. نتیجه 8 سال حضور مالکی این بود که داعش رشد کرد؛ معنایش چیست؟ یعنی اینکه او در کنترل امنیت و ارتش موفق نبوده است. مالکی خودش فرمانده کل ارتش و مسئول وزارت کشور و امنیت عراق است اما چه کرد. هر گام مثبتی برای ایجاد اتحاد در هر زمان شروع کنید خوب است هر چند یک مقدار از وقتش گذشته است. این نیت وجود دارد به‌ویژه در میان کردها چون می‌خواهیم وحدت عراق را حفظ کنیم ولی برای من احترام بگذار وقتی من نماینده شما هستم، وقتی من وزیرم، وقتی من جزئی از عراق هستم حقوق مرا در نظر بگیر.

روزنامه آرمان، شنبه 24 خردادماه 1393، شماره 2492، صفحه 6.