امروز یکی از قله‌های شعر کردی با ما خداحافظی می‌کند، اما پیام شعر و شهسوار اصیل کلمات کردی ما را تنها نمی‌گذارد. امروز یکی از ستاره­های تلاش و فعالیت کردها خاموش می‌شود، اما افق تلاش‌های این ملت، پایان­ناپذیر است، امروز یکی از مدافعان حقوق زنان که با شعر و راهپیمایی همواره در صحنه بود، عرصه را خالی می‌کند، اما لشکر هواداران برابری و یکسانی رو به افزایش است، امروز یکی از خلاقان بزرگ این ملت؛ عینک و قلمشرا بر زمین می‌گذارد و سیگارش را خاموش می‌کند، اما هیچ چیزی نمی‌تواند، راه انرژی بی‌پایان خلاقیت را سد کند، امروز پروانه‌ها از زندان آزاد پرواز می‌کنند و در پارک آزادی از شیرکو بیکس استقبال می‌کنند.

شیرکو بیکس برای انفال‌شدگان و پری‌های حلبچه پیام بزرگی داشت، چرا نوه‌هایشان گردنبند عشق را به گردن شیرکو بیکس می‌آویزند؟، کاک شیرکو چرا این قدر زود رفتی، زیرا مردن لایق کسانی نیست که نمی‌میرند و جاویدان خواهند ماند، تو می­روی و چراغ­ها را روشن نگه می‌داری، این سرزمین را به عشق می‌سپاری.

شیرکو بیکس پیام ارزشمندی را برای حکومت اقلیم کردستان به‌جای گذاشته است، پیام دفاع از آزادی و حفظ خلاقیت و ابتکار، پیام رشد و توسعه مداوم و انسانیت، این حکومت شما نیز؛ در برابر پیکر مطهر شیرکو بیکس تجدید میثاق می­نماید که در جهت تحقق و اجرای این پیام، دلسوزانه کار و تلاش کند.

آن چه در این روز برای شیرکوی عزیزمان انجام شده، افتخاری بس بزرگ است، حضور این جمعیت انبوه به ما یادآور می‌شود؛ کسانی هستند که از درون، عاشق زیبایی، آزادی، انسانیت و برابری شخصیت‌های مطرح و سرشناس خود هستند، ما در برابر کسانی که روزی از روزها در مقابل موفقیت­ها تبسم هدیه دادند و در زمان شکست­ها نیز، شریک غم و همدرد بودند، وفاداریم. شیرکو همواره تحقق حقوق مسلم ملتمان، سربلندی‌های مبارزه و ایستادگی در برابر دشمن و هم­چنین نویدبخش مژدگانی­های خوب روزهای دفاع و مقاومت بوده است، همیشه با افزایش غم­های ملتش، خود نیز در اوج ناراحتی بود، شعرهایش تاریخ واقعی ملتش بود، با شکوه و شکستش، با صحنه زخمی شده و خون از آن جاری شده و پیش­بینی افق­ها و آینده‌اش، هم­چنان که خود می‌گوید: من شاعر نقشه‌ای هستم که با هر ذره‌بین دقیق تاریخ به آن نگاه کنم، هیچ جای سالمی در آن نمی‌توانی ببینی. شیرکو بدون واهمه و ترس از نقد دفاع می‌کرد و از مستضعفان سرزمینش و آزادی بیان و برابری دفاع می‌کرد، بر باد دادن رنج و

ثروت مردمان پرتلاش،  فقیر و خواهان پیشرفت را گناه و جرم می­دانست.

به عقیده ما دقیق­ترین تعبیر برای مرگ شیرکو بیکس، عبارت «شُک ملی» است؛ زیرا مرگش به یک شُک بزرگ ملی تبدیل شد و توجه اکثر هم­وطنان، جناح­ها و رسانه‌های گروهی مختلف اقلیم کردستان را به خود جلب کرد و هم­چنین نزد بیشتر اقشار این سرزمین به یک شُک بزرگ ملی تبدیل شد که تاکنون نیز خیلی­ها این مرگ باور نمی‌کنند و معتقدند که هرگز شاعر «ده‌ربه‌ندی په‌پوله» (زندان پروانه)، «کورسی» (صندلی)، «کازیوه» (سپیده­دم)، «گورستانی چراکان» (گورستان چراغ­ها)، «ئاسک» (آهو)، «ره‌نگدان» (رنگدان)و ده­ها شاهکار دیگر نمی‌میرد و هم­چنان جاودانه خواهد ماند. زیرا شیرکو با عزت زیست، با عزت نوشت، با عزت درگذشت، ضروریست به همان صورت نیز با مرگش تعامل کنیم و بعد از مرگ شیرکو هر قدمی برداشته می‌شود که مرتبط با مراسم ختم و یاد و بزرگداشت ایشان است؛ بایستی به اندازه بزرگی و شکوه وی باشد.

شیرکو همیشه مخالف سکوت بود، در هر جایی ظلمی می‌دید، آن جا بود، برای همین تا ادب و شعر کردی وجود داشته باشد، شیرکو جاودان خواهد ماند و ما هم در مقابل این روح زنده، سر تعظیم فرود می‌آوریم و پیمان می‌بندیم تا جایی که بتوانیم رؤیاهایش را تحقق بخشیم، برای این که روح وی را شاد و آرام کنیم.