«ناظم دباغ» نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران اعلام کرد که امنیت و ثبات عراق و منطقه همواره محور گفتگو و دیدارهای مقامات ایران و اقلیم کردستان عراق بوده است.

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل- سمیه خمارباقی: جمهوری اسلامی ایران بحث ریاست اقلیم کردستان عراق را موضوعی داخلی و مربوط به خود عراقی ها می داند و وارد مصادیق هم نشده است. ایران همواره از وحدت کردها در عراق حمایت کرده و روابط متوازنی با حزب دموکرات کردستان و اتحادیه میهنی کردستان عراق دارد.

در گفتگو با «ناظم دباغ» نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران در خصوص انتخابات ریاست اقلیم کردستان عراق و بحث فدرالیسم در عراق سوال کرده ایم که در ادامه می‌آید.

موضوع انتخابات ریاست اقلیم کردستان عراق به کجا رسیده است؟

تاکنون به نتیجه نرسیده است و مشخص است که مشکل پیچیده‌ای است، این مساله مستلزم توافق است و در این مقطع که جنگ داعش و بحران اقتصادی و نبود ثبات سیاسی در عراق بر حل مسائل تاثیر دارد، کار دشواری است.

در حال حاضر روابط ایران و حزب دموکرات کردستان به چه صورت است؟

به شکل کلی ارتباطات میان جمهوری اسلامی ایران و حزب دموکرات کردستان عراق کاملا عادی و در جریان است و در صورت نیاز به تبادل نظرات، این اتفاق از طریق کانال‌های ارتباطی ویژه صورت می‌گیرد.

در این مقطع و در شرایط کنونی دنیا و عراق و منطقه و با در نظر گرفتن حقوق ملت‌ها در چارچوب حق تعیین سرنوشت، مسلما فدرالیسم بخشی از حقوقی است که مستحق ملت‌هاست. در حال حاضر نیز در قانون اساسی عراق به این مساله اذعان شده که حضور کردها در چارچوب عراق اختیاری است، یعنی کردها با خواست و اختیار خود این را انتخاب کرده‌اند.

همچنین حق تعیین سرنوشت در چارچوب عراق فدرالی به رسمیت شناخته شده است. همین نیز موجب شده است که کردها در ساختن عراق جدید و حفظ تمامیت ارضی آن مشارکت کنند، اما تصمیم‌گیری برای آینده عراق و فدرالیسم وابسته به شیوه و منش فعالیت و سیاست مسئولان عراقی دارد که تا چه اندازه به حقوق حقه ملت کرد و دیگر بخش‌های کشور اعتقاد دارند، که متاسفانه بعضی از مسئولان و سیاستمداران عراقی، امروزه نیز همچون بعثی‌ ها می‌اندیشند و این مساله برای سرنوشت عراق موثر است.

اگر در چارچوب قوانین و قانون اساسی عراق حقوق دیگران را به رسمیت نشناسند، مسلما عراق به سمت سرنوشتی نامشخص و از هم گسیختگی خواهد رفت، که در شرایط فعلی حس می‌شود کسانی با نقشه و برنامه در تلاش برای از هم پاشیدن صفوف ملت و نیروهای سیاسی هستند.

برخی کارشناسان معتقد هستند در کشورهایی که دولت - ملت روند تاریخی را طی نکرده است فدرالیسم می تواند به تجزیه منجر شود. با توجه به این استدلال، فدرالیسم در عراقی که از حیث شکل گیری کشوری(دولت-ملت به معنای مدرن) جوان است آیا مخاطراتی را همراه ندارد؟ اگر قائل به فدرالیسم هستید چگونه این فدرالیسم می تواند مانع از تجزیه شود؟

 به عقیده من، فدرالیسم مایه حفظ یکپارچگی است و باعث از هم گسیختگی در عراق نمی شود.

سرویس: بین‌الملل ـ «ناظم دباغ» نماینده حکومت اقلیم کردستان در تهران از درخواست آمریکایی‌ها از کُردهای عراق برای آزادسازی موصل خبر داد؛ اما در عین حال گفت که حکومت متبوعش هنوز تصمیمی در این خصوص نگرفته است.

«ناظم دباغ» نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق در تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم از درخواست آمریکایی‌ها از کُردهای عراق برای آزادسازی موصل خبر داد اما در عین حال گفت که حکومت متبوعش هنوز تصمیمی در این خصوص اتخاذ نکرده است.

او که در جریان بازدید امروز خود از خبرگزاری تسنیم با خبرنگار ما در خصوص تحولات اخیر منطقه به‌ویژه آخرین تحولات عراق و اقلیم کردستان به گفت‌وگو نشست، در پاسخ به سؤالی مبنی بر درخواست‌ آمریکایی‌ها از اقلیم کردستان برای آزادسازی موصل و اینکه آیا هماهنگی میان کُردها و آمریکایی‌ها برای آزادی موصل با مشارکت کُردها وجود دارد، گفت: همیشه این درخواست از ما وجود داشته و این مسئله از سوی آمریکایی‌ها مطرح شده است.

ناظم دباغ افزود: درخواست همکاری نیروهای پیشمرگه و مشارکت در آزادسازی موصل مطرح شده است و ما هم با شروطی شرکت خواهیم کرد ولی تاکنون تصمیم نهایی نگرفته‌ایم و اگر تصمیم نهایی بگیریم قطعاً با همکاری همپیمانان خود در بغداد اقدام خواهیم کرد.

نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق در تهران در تبیین شروط کردها برای هماهنگی با ارتش عراق در مقابله با گروه‌های تروریستی تکفیری اظهار داشت: این درخواست باید از سوی عراق رسماً مطرح شود و بدون همکاری و کمک عراق به پیشمرگه‌ها در زمینه تأمین سلاح، آموزش، حقوق و تدارکات نمی‌توان انتظار داشت کُردها در این جنگ مشارکت کنند.

شناسه خبر: 944766 

نماینده اقلیم کردستان عراق ضمن اعلام چرایی طرح تجزیه عراق از سوی برخی دولتمردان آمریکایی به تشریح دیدگاه ها درباره تشکیل گارد ملی عراق پرداخت.

گروه بین الملل ـ سمیه خمارباقی: تشکیل اقالیم در عراق، دنبال کردن تجزیه عراق از سوی برخی دولتمردان آمریکایی، تشکیل مرکز اطلاعاتی با مشارکت ایران، روسیه، سوریه و عراق و نوع نگاه بغداد به روابط و سیاست خارجی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای از جمله موضوعاتی هستند که در گفت‌وگوی خبرگزاری مهر با «ناظم دباغ» نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. مشروح این گفت‌وگو در ادامه از نظر می‌گذرد.

با توجه به پیروزی حزب عدالت و توسعه در ترکیه و تشکیل دولت تک حزبی توسط این حزب و افزایش قدرت آن، تعامل عراق با ترکیه چگونه خواهد بود؟

آ. ک.پ در انتخابات جدید برنده شد و دولت جدید را در ترکیه تشکیل خواهد داد. حکومت عراق به دوستی و همکاری دو طرفه با ترکیه نیاز دارد. همکاری عراق و ترکیه از قبل، در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی بیشتر خواهد شد. این همکاری با اقلیم نیز بیشتر خواهد شد و وزیر خارجه ترکیه اخیرا به اربیل آمد و با مسئولان اقلیم کردستان عراق دیدار و بر گسترش روابط تأکید کرد.

یکی از اهدافی که آمریکایی‌ها به ویژه جو بایدن معاون رئیس جمهوری آمریکا در عراق دنبال می‌کنند تجزیه عراق است؛ آیا تجزیه عراق راهبرد کلان آمریکا در عراق است؟ آمریکا چه اهدافی از رهگذر تجزیه عراق دنبال خواهد کرد؟

این مسئله جدیدی نیست و قبل از سقوط رژیم صدام نیز این موضوع مطرح بود که عراق به ۳منطقه کُردی، سنی و شیعه تقسیم شود. طرح بحث آن، اکنون بیشتر یک موضوع امنیتی و نظامی است چون به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها خواهان تجزیه عراق در شرایط کنونی نیستند بلکه با شرایط امنیتی که در منطقه وجود دارد ثابت شد که اقلیم کردستان عراق به دلیل اینکه که مستقل است و نیروهای مخصوص خود را به نام پیشمرگه دارد ثابت کرد که در میدان جنگ حتی مناطق تحت اشغال داعش را می‌تواند آزاد کند. امروز، در واقع عراق جدید، عراق پراکنده حساب می‌شود هم به لحاظ جغرافیایی و هم سیاسی. وحدت جغرافیایی و سیاسی وجود ندارد و به همین خاطر هر کسی و هر گروهی دنبال منافع خود می‌گردد. این نظر شخصی بنده است لذا بهترین راه حلی که به ذهن آمریکایی‌ها مخصوصا جو بایدن در شرایط کنونی رسیده این است که عراق به ۳اقلیم تبدیل شود. اگر این امر اتفاق بیفتد موقعیت اقلیم کردستان قوی‌تر می‌شود اما من تحقق آن را بعید می‌دانم زیرا در کل به غیر از کردها کسی تمایل به تجزیه عراق ندارد.

نکته بعدی این است که متعاقب چنین امری کشورهای منطقه و مخصوصا عرب‌ها در شرایط کنونی مانع آنچه هلال شیعی اعلام می‌کنند در منطقه می‌شوند و جلوگیری از تحقق آن، حفظ وحدت عراق است.

یکی از اصول اعلامی سیاست خارجی عراق توازن در روابط خارجی است. به گمان شما بغداد چگونه می‌تواند با کشورهایی که از تروریست‌ها در عراق حمایت می‌کنند از جمله عربستان از یک سو و حامیان این کشور از جمله ایران توازن برقرار سازد؟

تحقق توازن در روابط خارجی عراق در شرایط کنونی امری دشوار است. در عراق، گروه‌های مختلف با کشورهای مختلف منطقه ارتباط دارند و در آن چارچوب نگاه می‌کنند. متأسفانه برخی سیاستمدارانی که در صحنه هستند منافع شخصی و حزبی را بر منافع ملی ترجیح می‌دهند و اگر اینطور نبود بسیاری از مشکلات کنونی در عراق به وجود نمی‌آمد. لذا در چنین شرایطی برقراری توازن در روابط با کشورهای منطقه دشوار است.

نسبت به تشکیل گارد ملی عراق برخی انتقادات وارد است، برخی معتقد هستند تشکیل گارد ملی عراق باعث تضعیف ارتش از یک سو و تجزیه عراق از سوی دیگر می‌شود، نظر شما چیست؟

تشکیل گارد ملی دو طرفه است مثل یک تیغی که اگر مواظب نباشیم هر دو طرف آن دست را می‌برد. اگر کیفیت ارتش عراق را مد نظر قرار دهیم ناگزیر به تشکیل گارد می‌شویم اما خود تشکیل این گارد به دنبال تقسیم عراق است مثلا اهل تسنن خواهان تشکیل گارد خود است، کردها گارد خود را تحت عنوان نیروهای پیشمرگه دارند و اهل تشیع نیز حشد الشعبی را دارد.

تشکیل گارد ملی عراق عامل اختلاف است و الا به لحاظ عملی تجربه اقلیم کردستان نشان داد اگر نیروهای پیشمرگه وجود نداشت نمی‌توانست با گروه داعش مقابله کند. تشکیل پیشمرگه برای امروز نیست و قبل از فروپاشی رژیم صدام این نیرو به وجود آمد. لذا امروز، اگر به مناطق تحت اشغال داعش بنگریم می‌بینیم این مناطق، مناطق مربوط به اهل سنت است و اهل سنت نه توانست از مناطق خود حمایت کند و نه داعشی‌ها را از این مناطق بیرون کند. اهل سنت معتقد است اگر اهل تسنن نیز نیروی مسلح می‌داشت مانع از نفوذ داعش به مناطق تحت کنترل خود می‌شد اما من می‌گویم مگر اکثر فرماندهان ارتش عراق، مسلح و اهل تسنن نبودند؟ به نظر من بعضی به دنبال بهانه جویی در حفظ امنیت هستند و برای ناامنی‌های موجود به دنبال توجیه هستند، لذا شخصا معتقدم تشکیل گارد ملی در عراق عامل اختلاف می‌شود و باعث ایجاد وحدت نخواهد شد.

یک مرکز اطلاعاتی با مشارکت ایران، روسیه، سوریه و عراق در بغداد ایجاد شده است آیا امکان گسترش همکاری‌های نظامی، امنیتی و اطلاعاتی میان این ۴کشور در آینده وجود خواهد داشت و آیا امکان درخواست بغداد از مسکو برای گسترش حملات هوایی از سوریه به عراق وجود دارد؟

من می‌گویم می‌توان از وجود روسیه برای مقابله با گروه‌های تروریستی استفاده کرد اما بعد آن چه؟ سیاست آمریکا این است که آمریکایی‌ها به دنبال مبارزه قاطعانه با داعش نیستند و خواهان جنگ محدود با این گروه هستند اما روسیه قاطعانه خواهان نابودی داعش است لذا تضاد منافع پیش می‌آید. شاید روسیه و آمریکا در این میان به یک نقطه مشترک برسند و اگر به این نقطه برسند می‌توان درباره آینده منافع منطقه تا حدی مذاکره کرد. من به نظرم یکی از منافع روسیه این است که به صحنه قدرت بازگردد چرا که قبلا آمریکا قدرت بزرگ در منطقه بود.

دکتر «فواد معصوم» رئیس جمهوری عراق با اعلام اینکه از تشکیل اقالیم در این کشور نگرانی ندارد اظهار داشت: ایران از زمان اشغال موصل توسط داعش، نقش مهمی در کمک به عراق ایفا کرده است.

گروه بین‌المللـ سمیه خمارباقی: تشکیل اقالیم در عراق، دنبال کردن تجزیه عراق از سوی برخی دولتمردان آمریکایی، تعریف بغداد از نظم امنیتی خلیج فارس، تشکیل مرکز اطلاعاتی با مشارکت ایران، روسیه، سوریه و عراق و نوع نگاه بغداد به روابط و سیاست خارجی منطقه ای و فرامنطقه ای از جمله موضوعاتی هستند که در گفتگوی مکتوب خبرگزاری مهر با «فواد معصوم» رئیس جمهوری عراق مورد بررسی قرار گرفته است. مشروح این گفتگو در ادامه از نظر می گذرد.

ایران و عراق چه زمینه های همگرایی در حوزه های مختلف سیاسی، امنیتی، اقتصادی و ... دارند؟ برخی معتقد هستند بازگشت ایران و عراق به بازار نفت باعث رقابت میان این دو کشور می شود. دو کشور ایران و عراق چه همکاری هایی می توانند در این خصوص به صورت دوجانبه و در اوپک (به صورت چند جانبه) داشته باشند؟

روابط ایران و عراق در بسیاری از زمینه ها طی سال های گذشته از مرز همگرایی عبور کرده است و به عمل مشترک رسیده است عملی که بنیانگذار روابط مستحکم مبتنی بر تفاهم و همکاری سازنده میان دو کشور بوده است. این تفاهم گسترش پیدا کرد و برخی ابعادی را در بر گرفت که این ابعاد، شبهاتی را ایجاد می کند و چه بسا اگر این تفاهم نبود، مقامات دو کشور نمی توانستند برخی مواضعی را که درباره آنها اختلاف ایجاد شده بود را پشت سر بگذارند. اصل تفاهم و اسلوب همکاری می تواند اختلافات را پشت سر بگذارد و به تقویت روابط بینجامد.

سیاست نفتی ایران و عراق به عنوان دو عضو اوپک باید تابع تصمیمات اتخاذ شده در چارچوب این سازمان باشد و این تصمیماتی است که به طور عادت با توافق حاصل می شود و همه اعضای اوپک به آن احترام می گذارند و به آن پایبند هستند. عراق نسبت به وحدت اعضای اوپک و اینکه تفاهم، اصل اساسی در عملکرد این سازمان باشد اهتمام می ورزد. همچنین تحقق منافع عادلانه برای تمامی اعضای اوپک برای عراق مهم است. امکان ندارد بغداد در هر زمینه ای عدالت را برای خود بخواهد و جانب عدالت را برای دیگری رعایت نکند. طبعا برادران ایرانی در این اصل با ما اختلاف نظر ندارند. عدالت، تفکیک شدنی نیست و حتی منافع کشورهای مصرف کننده [نفت] نیز در این چارچوب می گنجد و شامل این اصل می شود.

نگاه دولت عراق به نظم امنیتی خلیج فارس چگونه است؟ آیا این نظم با حضور کشورهایی همچون آمریکا و انگلیس در منطقه محقق خواهد شد؟

سیاست عراق مبتنی بر اصل همزیستی مسالمت آمیز است و اولویت آن، تضمین امنیت و سلامت خود در محیط منطقه ای همگرا به منظور پیشرفت و صلح است. ما معتقدیم بسیاری از مشکلات در منطقه نیازمند این است که همه ما شجاعت گفتگو با دیگری را داشته باشیم، تضمین امنیت کشورهایمان و امنیت مشترکمان از طریق گفتگوهای سازنده و دستیابی به تفاهمات امکانپذیر است.

از اصول تفاهمات میان کشورهای منطقه این است که همه به روابط و [سیاست] خارجی راهبردی همدیگر احترام بگذارند. هر یک از کشورهای منطقه حق دارند روابط راهبردی بین المللی خود را چه با آمریکا، انگلیس، کشورهای اروپایی یا روسیه و چین طبق آنچه مورد نظرشان است و به آنها کمک می کند برقرار کنند اما آنچه برای ما به عنوان کشور همسایه  و کشوری که خواهان تحقق اصل همزیستی مهم است اینکه وارد ائتلاف هایی که منطقه را از هم می پاشد نشویم و از روابط راهبردی خود با کشورهای بزرگ در زمینه تجاوز و ایجاد ناامنی میان کشورهای همسایه در منطقه استفاده نکنیم.

یک مرکز اطلاعاتی با مشارکت ایران، روسیه، سوریه و عراق در بغداد ایجاد شده است. آیا امکان گسترش همکاری های نظامی، امنیتی و اطلاعاتی میان این ۴کشور در آینده وجود خواهد داشت و آیا امکان درخواست بغداد از مسکو برای گسترش حملات هوایی از سوریه به عراق وجود دارد؟

بله امکان همکاری میان این کشورها وجود دارد. در مورد آنچه که به ما به عنوان عراقی ها مربوط است این است که ما آمادگی هر گونه همکاری سازنده برای از بین بردن تروریسم را داریم، تروریسمی که همه از آن رنج می بریم و به یک خطر جهانی تبدیل شده است و این خطر محدود به یک کشور یا یک منطقه نیست.

مسئولیت انسانی اقتضا می کند که چنین همکاری هایی وجود داشته باشد. همکاری و هماهنگی اطلاعاتی میان کشورهای مذکور ایجاد شده است و جریان دارد و این ضروری است. من اعتقاد ندارم که بغداد در شرایط کنونی همچون سوریه از روسیه بخواهد حملات نظامی علیه داعش در عراق انجام دهد. سوریه و روسیه با یکدیگر ائتلافی دارند که به مسکو اجازه می دهد علیه تروریست ها در شهرهای سوریه عملیات نظامی انجام دهد. شرایط عراق متفاوت از شرایط سوریه است و این به معنای اینکه بغداد دارای روابط حسنه ای با مسکو نیست. به عنوان مثال، میان عراق و ایران هماهنگی [امنیتی] وجود دارد به طوری که ایران از زمان اشغال موصل توسط داعش، نقش مهمی در کمک به عراق ایفا کرده است و همچنین در رابطه با ائتلاف بین المللی مقابله با داعش و نقش آن در مبارزه با این گروه، همینطور است.

یکی از اصول اعلامی سیاست خارجی عراق، توازن در روابط خارجی است. به گمان شما بغداد چگونه می تواند با کشورهایی که از تروریست ها در عراق حمایت می کنند از جمله عربستان از یک سو و حامیان این کشور از جمله ایران توازن برقرار کند؟

این اصل، درست است و ما به آن پایبند هستیم. بر این باور هستیم که بسیاری از کشورهای همسایه رفته رفته و اگرچه در زمان های مختلف، ارزش این گزینه را برای عراق درک می کنند. توازن در روابط خارجی برای ما مفید است و می تواند برای دیگران در منطقه سودمند و کمک کننده باشد. این توازن به عراق کمک می کند به شکل مثبت در اختلافات کشورهای منطقه ورود پیدا کند.

روابط ما با عربستان سعودی رو به رشد است اگرچه با کندی پیش می رود. گسترش روابط با کندی بهتر از عدم توسعه روابط یا عقبگرد آن است. عربستان سعودی کمک هایی را به ارزش ۵۰۰میلیون دلار به عراق داشته است و در سفرهای اخیر ما به ریاض و دیدار با پادشاه عربستان سعودی درباره توسعه روابط دوجانبه موافقت شد، همچنین فضای مناسب برای تبادل اطلاعات درباره تحرکات تروریست ها میان وزارت کشور عراق و عربستان فراهم شد.

من به اهمیت کمک ایران در مبارزه با داعش اشاره کردم، این کمک ها همچنان از سوی ایران ارائه می شود، این در حالی است که روابط ما با کشورهای مختلف همسایه رو به بهبود است و این روابط با بسیاری از کشورهای منطقه، حسنه است. در حال حاضر بر این باور هستم که منافع همگی ما به عنوان کشورها و ملت هایی که در این منطقه جغرافیایی زندگی می کنیم ایجاب می کند به اشتراکات بنگریم و آنها را تقویت کنیم. تهدید تروریسم و چالش های کنونی اقتضا می کند با جدیت به حالمان و آینده نسل هایمان بنگریم. از اولویت های عملکرد جدی این است که روحیه همکاری و عمل مشترک ایجاد کنیم و عوامل تنش و مناقشه که از بین برنده بسیاری از انرژی های مادی و انسانی است و فرصت های پیشرفت را نابود می کند، کاهش دهیم و از بین ببریم.

یکی از اهدافی که آمریکایی ها به ویژه «جو بایدن» معاون رئیس جمهوری آمریکا در عراق دنبال می کند تجزیه عراق است، راهبرد کلان واشنگتن در عراق چیست و آمریکا چه اهدافی از رهگذر تجزیه عراق دنبال خواهد کرد؟

تجزیه عراق به چند کشور؟! این غیر ممکن و غیر واقعی است. هرگز تاکنون در هیچ گفتگو، محفل، دیدار یا کنفرانسی، چنین موضوعی مطرح نشده است. ما از هیچ طرف بین المللی مانند این کلام را نشنیده ایم، این سخن احیانا تنها جار و جنجال رسانه ای است.

می توان به موجب قانون اساسی عراق، استان ها را در چارچوب یک اقلیم قرار داد. ما نگرانی نسبت به نظام مبتنی بر اقلیم ها نداریم چرا که این یک اقدام قانونی است و در صورتی که در شرایط آرام و بر اساس خواست مردم (خواستی که محکوم به ترس و نگرانی و تحت فشارهای کنونی عراق نباشد) به آن عمل شود می تواند بسیار مفید باشد.

نسبت به تشکیل گارد ملی عراق برخی انتقادات وارد است. برخی معتقد هستند تشکیل گارد ملی عراق باعث تضعیف ارتش از یک سو و تجزیه عراق از سوی دیگر می شود، نظر شما چیست؟

موضوع گارد ملی در چارچوب توافق میان فراکسیون های سیاسی هنگام تشکیل دولت کنونی مطرح شد و مربوط به فرمانده کل نیروهای مسلح عراق است که همان نخست وزیر می شود. زمینه فعالیت گارد ملی عراق، تمامی کشور است و خاص مناطق محدودی نیست.

با توجه به پیروزی حزب عدالت و توسعه در ترکیه و تشکیل دولت تک حزبی توسط این حزب و افزایش قدرت آن، تعامل عراق با ترکیه چگونه خواهد بود؟

ترکیه یکی از کشورهای همسایه است و اصل، همواره بر این بوده است که روابط عراق با تمامی کشورها و غیر آن

مبتنی بر احترام و همکاری و عدم دخالت در امور داخلی باشد. منافع مشترک میان عراق و ترکیه، راهبردی است، آب عراق از ترکیه می آید و یک بخش اساسی از نفت عراق از طریق ترکیه صادر می شود.

نقش نیروهای مردمی عراق در مقابله با تکفیری ها چگونه است به ویژه اینکه با کناره گیری این نیروها ما شاهد سقوط برخی شهرها بودیم؟

نیروهای مردمی داوطلب مقابله با داعش در عراق تشکیل شد و همانطور که معروف است این امر پس از حملات غافلگیرانه داعش به عراق و سقوط موصل و با فتوای آیت الله العظمی سیستانی تشکیل شد.

هدف از تشکیل این نیروها دفاع از بغداد و دیگر شهرهای عراق بود اما نیروهای بسیج مردمی در حال حاضر ماموریت میهنی بزرگی را به همراه نیروهای مسلح، پیشمرگه و داوطلبان مقابله با داعش در راستای دفاع از عراق و آزادی شهرها و روستاهای اشغال شده انجام می دهند. نمی توان از نیروهای مردمی داوطلب مقابله با داعش بی نیاز بود چرا که این نیروها نقش ملی که به آنها واگذار شده است را ایفا می کنند.

منصور جهانی ـ فیلم سینمایی «خاطرات روی سنگ» به کارگردانی فیلمساز کُرد «شوکت امين کورکی» در اکران سراسری خود در سینماهای شهرهای دهوک، اربیل (هولیر) و سلیمانیه در اقلیم کردستان عراق روی پرده می‌رود.

فیلم سینمایی «خاطرات روی سنگ» (بیره‌وه‌رییه‌کانی سه‌ر به‌رد)Memories On Stonفیلم برگزیده کشور عراق به هشتاد و هشتمین دوره مراسم جوایز سینمایی آکادمی اسکار در سال 2016، سومین اثرسینمایی «شوکت امين کورکی» کارگردان کُرد عراقی، به تهیه‌کنندگی «ممد اکتاش» و با بازی «حسین حسن» بازیگر سرشناس سینمای اقلیم کردستان و عراق که با فیلمبرداری سینماگر ایرانی «سالم صلواتی» و با همکاری تعدادی از عوامل سینمای ايران، آلمان و اقلیم کردستان عراق آماده شده است؛ در اکران سراسری و عمومی خود در سینماهای شهرهای دهوک، اربیل (هولیر) و سلیمانیه در اقلیم کردستان عراق به نمایش درمی‌آید.

این فیلم، روز پنجشنبه 2 مهرماه جاری (23 سپتامبر 2015) به مناسبت عید سعید قربان ابتدا در سه سالن سینمایی مرکز «مازی مول» در شهر دهوک در اقليم کردستان روی پرده رفت و در آینده نزدیک نیز در سینماهای شهرهای اربیل (هولیر) و سلیمانیه برای عموم مردم اکران می‌شود.

فیلم سینمایی «خاطرات روی سنگ» که تاکنون در جشنواره‌های مختلف بین‌المللی فیلم در سطح دنیا روی پرده رفته و با حضور در این جشنواره‌های جهانی فیلم، چندین جایزه معتبر بین‌المللی را از آن خود کرده است؛ در آخرین حضور بین‌‌المللی خود، در مراسم افتتاحیه و در بخش رقابتی «سینمای کُردی» سومین دوره جشنواره بین‌‌المللی فيلم «دهوک» Duhokو در روز بزرگداشت «یولماز گونای» کارگردان سرشناس برنده جایزه نخل طلای جشنواره بین‌‌المللی فيلم «کن» فرانسه در سال 1982 در سالن «کنگره» دانشگاه دهوک در شهر دهوک در اقليم کردستان به نمایش درآمد و از طرف اعضای هیئت داوران بخش رقابتی «سینمای کُردی» این دوره از جشنواره، جایزه تندیس زرین و جایزه نقدی 5 هزار دلاری بهترین کارگردان کُرد به «شوکت امین کورکی» کارگردان این فیلم و همچنینجایزه تندیس زرین جشنواره و جایزه نقدی 10 هزار دلاری استاندار دهوک برای بهترین فیلم سینمایی که در منطقه بادینان فیلمبرداری شده است به این فیلم اهدا شد.

این جشنواره، با نمایش فیلم‌هایی از کارگردان کشورهای مختلف جهان در بخش‌های مختلف رقابتی و غیررقابتی، نمایش «آثار کلاسیک و مدرن سینمای فرانسه»، بخش «نمایش ویژه»، بخش ویژه «زیر سایه تاریخ»، برگزاری کارگاه‌های آموزشی سینما و ... در روزهای 18 تا 25 شهریورماه امسال (9 تا 16 سپتامبر 2015) در سالن «کنگره» دانشگاه دهوک و همچنین سه سالن سینمایی مرکز «مازی مول» در شهر دهوک در اقليم کردستان عراق برگزار شد.

سرویس: بين الملل ـگزارش و تحليل: اقلیم کردستان عراق با جمعیتی بیش از 6 میلیون نفر را می‌توان با ثبات‌ترین منطقه عراق به حساب آورد که این ثبات سیاسیـ اقتصادی خود را مدیون خودمختاری 25 ساله‌‌اش است؛ 25 سالی که با پستی‌ و بلندی‌های زیادی برای کردها و البته دولت مرکزی عراق همراه بود و اکنون کردها را در جایگاهی قرار داده که نه تنها به عاملی تاثیر گذار در عراق تبدیل شده‌اند بلکه کشورهای منطقه‌ای و حتی قدرت‌های جهان نیز به این نتیجه رسیده‌اند که بدون هماهنگی با این بخش از عراق عملا هرگونه تصمیمی برای این کشور محکوم به شکست است.

کردهای عراق از دیرباز و از همان اولین روزهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی با ایران روابط نزدیکی داشته‌اند و همواره تلاش‌ کرده‌اند که این روابط حسنه را حفظ کنند. این منطقه خودمختار که چهار استان شمالی عراق به طور کامل و بخش‌هایی از چهار استان دیگر این کشور را در بر می‌گیرد، برای ایران نیز همواره حائز اهمیت بوده و نمایندگی‌‌هایی در برخی شهرها از جمله تهران و کرمانشاه دارد.

اقلیم کردستان با توجه به شرایط جغرافیایی ـ سیاسی خود و دور ماندن از کشمکش‌های مختلف عراق در سال‌های گذشته، در حال پیشرفت و تبدیل شدن به یک قطب اقتصادی در عراق و حتی منطقه بود؛ اما مدتی است که با مشکلات مختلفی مواجه شده که می‌توان آنها را در سه بخش سیاست داخلی، روابط با دولت مرکزی و جنگ با داعش تقسیم‌بندی کرد؛ مشکلاتی که تا حدود زیادی توانسته‌اند روند سریع رشد اقتصادی اقلیم را کند و کندتر کنند. «ناظم دباغ» نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران در گفت‌وگو با خبرنگار بین‌الملل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به شرح این مشکلات پرداخته و برای شروع مساله ریاست اقلیم کردستان را مطرح کرده است که امروز (چهارشنبه) دوره ریاست «مسعود بارزانی» بر آن به پایان می‌رسد.

ریاست اقلیم کردستان، پرنده‌ای سرنوشت‌ساز برای کردها

ریاست اقلیم کردستان براساس توافق میان احزاب اصلی و از طریق انتخابات در داخل پارلمان از سال 2005 به مسعود بارزانی، دبیرکل حزب دموکرات کردستان رسید که البته این در شرایطی بود که تنها رقیب وی یعنی جلال طالبانی به ریاست جمهوری عراق انتخاب شده بود. بارزانی در سال 2009 نیز توانست با دستیابی به 69 درصد آرای پارلمان، برای دومین دوره در این پست بماند. با اتمام دوره چهار ساله دوم ریاست بارزانی در سال 2013 بر اساس قانون اساسی اقلیم وی باید از قدرت کنار می‌رفت اما با توجه به شرایط آن سال، وی برای دو سال دیگر در این سمت ابقا شد. روز چهارشنبه دوره تمدید شده ریاست بارزانی نیز به پایان می‌رسد؛ حزب بارزانی که بیشترین کرسی‌های پارلمان را در اختیار دارد با این استدلال که اقلیم هنوز در شرایط بحران و جنگ به سر می‌برد خواهان تمدید ریاست وی تا برگزاری انتخابات سراسری شده است.

«ناظم دباغ» در این باره می‌گوید: اکنون مساله تمدید یا عدم تمدید دوره ریاست مسعود بارزانی نیست، مساله تنظیم و تدوین قانون حاکم بر انتخاب رئیس اقلیم و اختیارات آن است. مشکل ریاست اقلیم و تمدید آن یک مشکل بزرگ در داخل اقلیم است و رهبران احزاب به دنبال یک راه‌حل توافقی برای این مشکل هستند چراکه این مساله از راه قانون و پارلمان قابل حل نیست. همه امیدوارند که پیام اخیر رئیس اقلیم که خواستار نشست رهبران تمام احزاب برای حل مشکل تا قبل از 20 اوت (تاریخ پایان دوره ریاست مسعود بارزانی) شده، به نتیجه برسد.

وی این ادعا که «کردها شخصیت دیگری در سطح و اندازه‌های بارزانی ندارند که به جای وی بنشیند» را رد می‌کند و می‌گوید: ما در اقلیم کردستان برای پست ریاست کمبود رجال کارآمد نداریم؛ آقای بارزانی از جایگاه بسیار بالایی برخوردار است، چه رئیس باشد و چه نباشد مورد احترام است و ما نمونه این موضوع را در مورد آقای طالبانی نیز داشتیم که اکنون با وجود مریضی و اینکه سمتی رسمی ندارد هنوز بسیاری از مسئولان داخلی و خارجی به خانه وی رفت‌وآمد می‌کنند.

مساله بودن بارزانی یا نبودن ایشان نیست حرف بر سر تعریف و تدوین سازوکارهای حاکم بر انتخاب ریاست اقلیم و صلاحیت‌های آن است، اکنون حرف روی این است که سیستم ریاستی باشد یا پارلمانی این مسایل باید حل شود. حزب دموکرات اصرار دارد که بارزانی در مقام خود ابقا شود. درست است، وی گزینه‌ای قوی برای ریاست اقلیم است اما قانون دیگر این اجازه را نمی‌دهد. نمونه این مساله در ایران نیز اتفاق افتاد زمانی که آقای هاشمی رفسنجانی دو دوره ریاست‌جمهوری خود را به پایان رساند خیلی‌ها به دنبال این بودند که ریاست وی تمدید شود اما رهبر انقلاب اسلامی ایران دستور داد که باید قانون رعایت شود و نمی‌شود برای یک نفر قانون اساسی را عوض کرد و همه پذیرفتند.

برخی‌ می‌گویند بارزانی در واقع به دنبال آن است که پس از پایان دوره‌ ریاست‌اش بر اقلیم کردستان، بر کرسی ریاست جمهوری عراق تکیه کند و این پست را که اکنون در اختیار حزب رقیب یعنی اتحادیه میهنی است، در دست گرفته و پست ریاست اقلیم را در مقابل به آنها بدهد. «ناظم دباغ» در این باره به خبرنگار ایسنا گفت: اگر آقای بارزانی روزی بخواهد رئیس‌جمهور عراق باشد فکر نمی‌کنم هیچ یک از احزاب کُرد با ریاست‌جمهوری وی مخالفت کنند اما این مساله تاکنون مطرح نشده است. من از دیدگاه خود می‌گویم امکان ندارد از من بپرسند که آیا موافقم بارزانی رئیس‌جمهور عراق شود و من بگویم نه.

اقدامات نخست‌وزیر عراق، کودتا یا اصلاحات

همزمان با بالا گرفتن موج تظاهرات عراقی‌ها در اعتراض به فساد و کمبود خدمات اساسی در استان‌های مختلف به ویژه بغداد، حیدر العبادی، نخست وزیر این کشور روز یکشنبه (18 مرداد) دست به تغییراتی بی‌سابقه در نظام سیاسی عراق زد و ساختار توافقی حاکم بر این کشور را که با رایزنی جریان‌های سیاسی در طول سال‌های پس از سقوط نظام صدام شکل گرفته بود، برهم زد. این اقدام اصلاحی در گام اول با استقبال همه جریان‌های سیاسی و مذهبی عراق مواجه شد اما دباغ معتقد است که العبادی در ادامه در اجرایی کردن برنامه خود به مشکلات بزرگی بر می‌خورد.

وی می‌گوید: عبادی گام‌های مهمی برداشته که البته چگونگی اجرای آن مهم است. این اقدام جای قدردانی دارد اما مشکل اینجاست که تغییر در ساختار سیاسی عراق بدون توافق میان همه گروه‌ها و به شکل یکجانبه قابل انجام نیست. سوال اینجاست که این اقدام ایشان آیا به یک اصلاحات مفید برای عراق تبدیل می‌شود یا یک اقدام حزبی و رقابت سیاسی خواهد شد. احساس می‌کنم العبادی در اجرای این طرح با مشکلات زیادی مواجه شود.

ساختار سیاسی عراق یک ساختار توافقی میان جریان‌های سیاسی اصلی یعنی کرد، عرب شیعه و عرب سنی است که هرگونه تغییر در آن باید با توافق باشد. همین امر باعث شده برخی اقدام العبادی را کودتا بنامند و باید منتظر ماند که طرح وی واقعا به اصلاحات می‌انجامد یا یک کودتا. العبادی وقتی یک وزیر یا وزارتخانه را حذف می‌کند باید نسبت‌های انتخاباتی که براساس تعداد نمایندگان گروه‌های سیاسی در پارلمان است، رعایت کند یعنی در جایی دیگر باید امتیازاتی به آن گروه سیاسی بدهد، همین است که ما می‌گوییم پروژه اصلاحات باید با مشارکت همه باشد. اگر این اقدام به شکل فردی انجام شود و همه گروه‌های سیاسی بر سر آن به توافق نرسند نتیجه‌ای بدتر از یک کودتا در شرایط سیاسی عراق به دنبال خواهد داشت. ما امیدواریم که این طرح به شکل صحیح اجرا شود تا در خدمت منافع ملی عراق باشد.

حمله ترکیه به پ.ک.ک و نقش اقلیم در آرام کردن اوضاع

اقلیم کردستان عراق اکنون با چالش دیگری نیز رو به روست و آن آغاز موج جدیدی از حملات ارتش ترکیه به شاخه نظامی حزب کارگران کردستان ترکیه(پ.ک.ک) است. این حملات که بیشتر در مناطق کوهستانی تحت کنترل اقلیم انجام می‌شود تاکنون جان ده‌ها شهروند غیر نظامی اقلیم را گرفته و دولت اربیل را در وضعیت دشواری قرار داده است. اقلیم کردستان از یک سو نمی‌تواند پبه نظامیان پ.ک.ک را از مناطق تحت کنترل خود بیرون براند و از دیگر سو نمی‌تواند دست بسته کشته شدن شهروندان خود در حملات ارتش ترکیه را نظاره‌گر باشد. «ناظم دباغ» می‌گوید که تلاش‌های علنی و تماس‌های پشت پرده زیادی از سوی مسئولان اقلیم در جریان است تا موج جدید خشونت‌ها میان آنکارا و پ.ک.ک فروکش کند و امیدوار است این تلاش‌ها به زودی به نتیجه برسد.

نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران به پیشینه این حملات و تلاش‌های مقامات کُرد برای حل آن در گذشته باز می‌گردد و می‌گوید: ترکیه تاکنون بیش از 25 دوره به پ‌.ک‌.ک حمله کرده است. تلاش‌های مسئولان اقلیم کردستان برای حل اختلافات بین ترکیه و کردها در زمان تورگوت اوزال، هشتمین رئیس‌جمهور ترکیه (1989- 1993) باز‌ می‌گردد که با میانجیگری جلال طالبانی و مسعود بارزانی آغاز شد و در آن زمان به پیشرفت‌های خوبی دست یافت. این تلاش‌ها در زمان اردوغان بیشتر مورد توجه قرار گرفت؛ شرایط خوب پیش رفت اما نبود نیت صادقانه از سوی دو طرف در پشت این موضوع باعث شد که با یک بهانه کوچک تمام پروسه را خراب کند، انفجار سوروچ رخ داد و بعد از آن پ‌.ک‌.ک مسوولیت قتل 2 نظامی ترک را بر عهده گرفت و همه چیز به خاطر این دو اتفاق به هم ریخت.

آنکارا نباید با دست‌آویز قرار دادن این موضوع 150 روستای اقلیم کردستان و پایگاه‌های پ‌.ک‌.ک را بمباران می‌کرد. اقلیم با وجود خسارت‌هایی که دیده از دو طرف خواسته به پای میز مذاکرات بازگردند. ما معتقدیم بهترین راه مذاکره است و ترکیه و کردها باید به میز مذاکره بازگردند. اقلیم دست بسته نه ایستاده است و تلاش‌های پشت پرده‌ای برای بازگرداندن دو طرف انجام می‌دهد و باید مذاکرات از سر گرفته شود وگرنه اشتباه بزرگی رخ خواهد داد.

سوتیترهای گفت‌وگوی خبرگزاری ایسنابا «ناظم دباغ»
اگر بارزانی روزی بخواهد رئیس‌جمهور عراق باشد فکر نمی‌کنم هیچ یک از احزاب کُرد با ریاست‌جمهوری وی مخالفت کنند اما این مساله تاکنون مطرح نشده است

تغییر در ساختار سیاسی عراق بدون توافق میان همه گروه‌ها امکان پذیر نیست. اگر اصلاحات پیشنهادی العبادی به شکل فردی انجام شود، نتیجه‌ای به مراتب بدتر از یک کودتا در شرایط سیاسی عراق به دنبال خواهد داشت

فقدان نیت صادقانه باعث شد که ترکیه و پ.ک.ک با یک بهانه کوچک تمام پروسه صلح را خراب کنند، نباید توافقات و مسائل بزرگ را قربانی اتفاقات کوچک و قابل حل کرد

گفت‌وگو از خبرنگار ایسنا: آرش محمدیان

معصومه زارع / بین‌الملل:رئیس ستاد فرماندهی نیروی زمینی ارتش آمریکا تجزیه عراق را تنها راه‌حل پایان دادن به بحران در این کشور دانست. ژنرال «ریموند اودرنو» با بیان این ادعا که تحقق آشتی بین شیعیان و سنی‌ها در عراق دشوارتر شده است، افزود شاید تجزیه این کشور تنها راه‌حل پایان دادن به کشمکش طایفه‌ای در آن باشد.

در همین رابطه با «ناظم دباغ» نماینده حکومت اقلیم کردستان در ایران گفت‌وگو کرده‌ایم که مشروح آن را می‌خوانید:

ژنرال «ریموند اودرنو» رئیس ستاد فرماندهی نیروی زمینی ارتش آمریکا اعلام کرده تجزیه تنها راه‌حل ممکن برای تحقق آشتی میان شیعه و سنی است. چرا این طرح در شرایط کنونی بار دیگر مطرح می‌شود؟

مساله تجزیه عراق مدت‌هاست در رسانه‌ها مطرح می‌شود، اما به نظر من تقسیم عراق باید با رضایت مردم و تشکیلات عراق باشد. در این زمینه کردها، اعراب، شیعه و سنی باید تصمیم بگیرند هیچ کس در خارج از عراق حق ندارد در این‌باره نظر بدهد. آمریکا فکر می‌کند اگر عراق تجزیه شود، مردم هر بخش بهتر می‌توانند با داعش مبارزه و این گروه تروریستی را تجزیه کنند، اما تجزیه عراق و مسائل امنیتی منطقه به خود عراقی‌ها مربوط می‌شود.

آیا می‌توانیم بگوییم آمریکا دنبال تجزیه عراق است؟

نمی‌توانم به صراحت بگویم آمریکا دنبال تجزیه عراق است، اما بعد از جنگ جهانی اول و پس از فروپاشی دولت عثمانی، منطقه تقسیم شد. در حقیقت آمریکا دنبال حفظ منافع خود است و در هر نقطه‌ای که منفعت داشته باشد، سراغ آن می‌رود.

آیا عربستان، ترکیه و رژیم صهیونیستی به ‌خاطر نفوذ در عراق دنبال تجزیه این کشورند و نمی‌خواهند دولت مرکزی قوی حضور داشته باشد؟

نمی‌توانم بگویم ترکیه و عربستان دنبال تجزیه عراق هستند، اما رژیم صهیونیستی برای تأمین منافع خود در پی تجزیه مناطق عربی و خاورمیانه است. به نظرم اگر دولت مرکزی به دلخواه آنها باشد، مشکلی با عراق ندارند؛ زیرا دنبال تسلط اقلیت اهل تسنن بر عراق همانند زمان صدام حسین هستند، اما وقتی می‌بینند کردها در سرنوشت عراق شریک هستند، این وضعیت برایشان سنگین تمام می‌شود.

آیا خیانت برخی گروه‌‌های داخلی در آوردن داعش، امری ساختگی برای پیش بردن عراق به سمت تجزیه نبود؟

خیانت این افراد که باعث تسلط داعش بر منطقه عراق و کردستان شد، خیانت علیه بشریت و اسلام بود و با جرأت می‌توانم بگویم کردها در مبارزه با داعش بهتر عمل کرده‌اند.

وضعیت داعش و مبارزه با آن در چه مرحله‌ای است؟

اهل تسنن تا حد زیادی با داعش همکاری کرده‌اند و همین موضوع باعث شد جنگ علیه این گروه سخت‌تر شود، البته وضعیت داعش در مناطق کردستان عراق خوب نیست، زیرا 95 درصد از مناطق تحت تصرف این گروه تروریستی آزاد شده است. داعش بیشتر در مناطق الانبار و فلوجه حضور دارد و ارتش عراق و آمریکایی‌ها تاکنون نتوانسته‌اند در این مناطق به نتیجه‌ای برسند؛ البته مرحله دوم آزادسازی الانبار شروع شده است.

چرا عراقی‌ها نسبت به فساد در کشورشان اعتراض دارند؟

کسی جرأت ندارد مخالف اصلاحات و مقابله با فساد در عراق باشد، البته واقعیت این است که این تلاش‌ها در جهت اقدامات برای کاهش اختیارات یک طرف و تسلط یک فرد بر دیگری انجام می‌شود. بسیاری این تلاش‌ها را کودتا تفسیر می‌کنند، اما بنده حامی انجام اصلاحات در کشور هستم.

دولت چه اقداماتی را در این زمینه می‌تواند انجام دهد؟

اگر دولت هماهنگی کامل را با گروه‌های سیاسی در عراق و حکومت داشته باشد، می‌تواند با فساد برخورد کند. این موضوع فقط محدود به اخراج چند مسئول یا حذف معاونان رئیس‌جمهور نمی‌شود، بلکه دولت باید نظارت بیشتری بر وزارتخانه‌هایی داشته باشد که بودجه عظیمی در دست دارند، همچون وزارتخانه‌های برق، شهرداری، بازرگانی، بهداشتی و راه که باید خدمات بیشتری را به مردم ارائه دهند.

روزنامه جام‌جم، سرویس بین‌الملل، روز شنبه 24 مرداد 1394، سال شانزدهم، شماره 4331، صفحه 6.

ميثم سليماني / به دنبال اعتراض‌هايي كه از حدود يك هفته گذشته در عراق آغاز شده، اكنون بغداد از تغيير گسترده در رأس ساختار حكومت عراق خبر مي‌دهد، اقدامي كه مي‌توان گفت نشان‌دهنده جسارت و ريسك‌پذيري حيدر عبادي، نخست وزير عراق است. «ناظم دباغ» نماينده اقليم كردستان عراق در ايران در گفت‌وگو با «اعتماد» به سوالات مطرح در اين باره چنين پاسخ مي‌دهد:

پس از هفته‌ها اعتراض در بغداد و ساير شهرها، حيدر عبادي، نخست وزير عراق اقدام به تغييرات در بدنه حكومت عراق كرده است، اين اصلاحات را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟

شخصا معتقدم هر كار اصلاحي در حكومت كار خوب و مثبتي است. البته بايد گفت كه نبايد اين اقدام با انگيزه سياسي انجام شود، بلكه بايد سرلوحه كار اصلاحات باشد. در مساله تغييرات در راس حكومت، اگر توافقي بين كل گروه‌هاي سياسي نباشد، كشور را با مشكلات بيشتري مواجه مي‌كند. دولت نبايد پايگاه سياسي مخصوص يك حزب و يك گروه خاص باشد. اين نوع مساله‌ها بايد توافقي ميان همه گروه‌ها باشند. امروز حيدر عبادي بايد به عنوان نخست وزير كل مردم عراق عمل كند و تغييرات در دولت نيز بايد در چنين چارچوبي قرار گيرد. اكنون اصلاحات در عراق ضروري است و عبادي طبق قانون اساسي مي‌تواند از اختيارات قانوني خود استفاده كند. اما نبايد اين كار به شيوه كودتاگونه انجام شود بلكه اينچنين اقدام‌ها به صورت انقلابي، توافقي و اصلاحي انجام شود.

‌اين تغييرات در پاسخ به چه وقايعي رخ مي‌دهد؟

به نظر مي‌آيد اين تغييرات در پاسخ به پيام آقاي سيستاني به دولت در خصوص اصلاحات و اعتراضات مردمي در شهرهاي مختلف عراق بوده است كه خواستار اصلاحات در ساختار دولت هستند. عبادي نيز در واكنش به چنين خواسته‌هايي تصميم گرفت در واكنش به سنگ‌اندازي‌هايي كه عليه او در دولت صورت مي‌گيرد، تغييراتي را انجام دهد. از طرفي برخي به دنبال زمين خوردن عبادي هستند و او را راهنمايي غلط مي‌كنند. ولي عبادي به عنوان نخست‌وزير اگر دستوري را صادر مي‌كند بايد آن را اجرايي كند.

‌واكنش كردهاي عراق نسبت به اين تغييرات چيست؟

اصلاحات در دولت عراق را به تنهايي نمي‌‌توان صورت داد. دولت، براي كل عراق است و همه بايد از تغييراتي كه در كشور صورت مي‌پذيرد راضي باشند و اگر چنين اتفاقي رخ ندهد قطعا به شكست مي‌انجامد.

‌به نظر شما آيا اين تغييرات مي‌تواند مثبت باشد يا خير؟

در ابتدا بايد ببينيم كه هدف از حذف اين پست‌ها چيست. بايد ديد كه آيا دولت مي‌خواهد با چنين اقدامي نقش تعدادي از افراد را در كابينه كمرنگ كند يا گروهي را از حكومت حذف كند. بايد در ابتدا متوجه شويم كه هدف چيست و مساله اصلاحات چگونه پيش خواهد رفت. با اين وجود بايد تاكيد كرد كه فساد در دولت وجود دارد و بايد اصلاحات عمده‌اي در كشور صورت گيرد. اما اكنون اين تغييرات در سطح معاونين است اما تاكنون شاهد هيچ‌گونه تغييراتي در وزارتخانه‌ها نبوديم و هيچ‌گونه اصلاحي در كابينه تاكنون صورت نگرفته است. دولت مدعي است كه با اين اقدام قصد دارد تا هزينه‌هاي خود را كاهش دهد و از نفوذ بيش از اندازه افراد جلوگيري كند. آيا چنين نيازي در وزارتخانه‌ها احساس نمي‌شود.

‌پس احساس شما از اين تغييرات چيست؟

شما اگر يك ساختماني را مي‌خواهيد خراب كنيد و دوباره بسازيد، نياز به اين داريد تا مصالح را نيز براي ساختن آن تهيه كنيد. اكنون دولت اعلام كرده مي‌خواهد اصلاحاتي انجام دهد، اما بايد ديد ابزار و برنامه‌هاي لازم را براي انجام اين اصلاحات در اختيار دارد يا خير و بايد ديد كه به يك توافق كاري با ساير احزاب و گروه‌هاي تاثيرگذار رسيده است يا خير. اينها سوال‌هايي است كه بايد به آن پاسخ داده شود.

‌آيا افرادي كه در اين چند روز به خيابان‌ها آمده بودند از اين تغييرات راضي خواهند شد؟

من چنين احساسي ندارم كه همه از آن راضي مي‌شوند و معتقدم يك طرف راضي مي‌شود و دو طرف ناراضي هستند.

‌منظور شما از اين دو طرف چيست؟

به عنوان مثال آن را عنوان كردم، زيرا در دولت گروه‌هاي مختلف حضور دارند كه نقش بسيار تاثير‌گذاري دارند كه بايد همه آنها در نظر گرفته شوند.

‌آيا عبادي جسارت انجام چنين اصلاحاتي را دارد؟

به هر حال بايد گفت كه عبادي جسارت شروع اين كار را داشته است و بايد ديد كه آن را به پايان خواهد رساند يا خير.

روزنامه اعتماد، بخش «گفت‌وگوی روز»، دوشنبه 19 مردادماه 1394، سال سیزدهم، شماره 3313، صفحه 6.