«ناظم دباغ» نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق در تهران گفت: صحبت‌های مالکی برای اهداف سیاسی است و این در حالی است که به انتخابات عراق نزدیک می‌شویم و ضروری است که این اتفاق به هدف سیاسی تبدیل نشود.    

ناظم دباغ نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق و مشاور «جلال طالبانی» در تهران در گفت‌وگو با سایت خبری «بیرورا» اعلام کرد: به هر دلیل و بهانه‌ای که باشد کشتن انسانها را محکوم می‌کنیم؛ ولی در مسئلة کشتن این روزنامه‌نگار عراقی در بغداد، تعدادی از افراد و شخص «نوری مالکی» برای اهداف سیاسی انتخابات، آن را به کار می‌برند و این برای اولین بار نیست که در بغداد و عراق به طور کلی، حوادثی روی داده باشدکه به کشتن افراد منجر شود؛ به همین دلیل، ضروری است که از قانون و دادگستری حمایت نماییم و درستی این حادثه را مشخص کنیم. ما در این زمینه با مسئولین ذیربط هم صحبت کرده‌ایم تا به این مشکل به دید سیاسی نگاه نکنند.   

وی همچنین گفت: خواستار این هستیم که همه گروهها و همچنین مسئولین عالی رتبه کُرد برای حل این مشکل تلاش کنند و به جای اینکه به کشورهای همسایه پناه ببریم؛ از طریق گفت‌وگو و تفاهم آن را برطرف نماییم و این حادثه را نیز اینقدر بزرگ نکنیم و اینکه حادثه کشتن این روزنامه‌نگار هم اتفاقی بوده است نه ترور.      

«ناظم دباغ» در پایان این گفت‌وگو تأکید کرد: ما به عنوان نماینده حکومت اقلیم کردستان در تهران، به صورت دقیق و درست این حادثه را برای مسئولین جمهوری اسلامی ایران تشریح می‌کنیم، و اگر ضروری بود از آنها می‌خواهیم که برای حل این مشکل اقدام لازم را انجام دهند.

 ناظم دباغ نماینده  اقلیم کردستان عراق در ایران: در چندین سالی که من در ایران به صور مختلف و در نقش‌های گوناگون، چه به عنوان نماینده آقای جلال طالبانی، چه نماینده اتحادیه میهنی کردستان و چه نماینده اقلیم کردستان،

با حضور دکتر «جگرخوین» معاون نمایندگی اقلیم کردستان عراق در تهران، «عبدالرحمان زیباری» وکیل مردم حلبچه در دادگاه صدام و علی شیمیایی، دکتر «مصطفی قانعی» متخصص و پزشک بیماران بمباران شیمیایی حلبچه، دکتر «اسعد اردلان»، دکتر «بایزید مردوخی»، دکتر «قطب الدین صادقی»، دکتر «جعفر حق پناه»، «احسان هوشمند»، دکتر «مجتبی برزویی»، «محمد علی چاوشی»، «اردشیر پشنگ» و چندین شخصیت دیگر، همایش «روایت ایرانی فاجعه بمباران شیمیایی حلبچه» در تالار اجتماعات پژوهشکده فرهنگ، هنر و معماری جهاد دانشگاهی در شهر تهران برگزار شد.

«عبدالرحمان حاجی زیباری» وکیل مردم حلبچه در دادگاه صدام و حقوقدان سرشناس کُرد، در همایش «روایت ایرانی فاجعه حلبچه» مطلبی تحت عنوان «حلبچه بخشی از انفال و بمباران شیمیایی است» را قرائت نمود که در ادامه آن را می‌خوانید:

در روز 16/4/1987 اولین حمله شیمیایی رژیم دیکتاتور و ساقط شده بعث، در دره‌ای که ایل بزرگ «جاف» در آن­ جا زندگی می‌کنند بر روی مردم بی‌گناه ساکن منطقه «بالیسان» انجام شد؛ 81  روز پس از این فاجعه، قطعنامه 598 در شورای امنیت سازمان ملل متحد جهت آتش‌بست جنگ میان عراق و ایران تصويب شد. این قطعنامه حاوی هیچ گونه محکومیت و رسوایی برای رژیم صدام حسین نبود؛ به همین دلیل کشور جمهوری اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) این قطعنامه را قبول نکرد. شورای امنیت سازمان ملل به این جنایت، تنها به عنوان جنگی که میان دو کشور روی داده است، نگاه می‌کرد؛ ولی این جنایت، بزرگتر و گسترده‌تر از جنگ میان دو کشور بود. در کنار اینها، ایران در روز 8/8/1988 به برقراری آتش‌بست رضایت داد و به صورت رسمی در تاریخ 20/8/1988 جنگ میان عراق و ایران متوقف شد. اما عملیات انفال و بمباران شیمیایی توسط رژیم بعث عراق متوقف نشد؛ زيرا عملیات مرحله هشتم انفال از روز 25/8/1988 تا تاريخ 6/9/1988 ادامه پیدا کرد که هیچ گونه جنگی میان عراق و ایران برقرار نبود.

استان دهوک با کشور ایران هیچ مرز مشترکی ندارد و تنها با کشورهای ترکیه و سوریه مرز مشترک دارد. اگر صدام حسین و علی حسن مجید به دلیل اولین بمباران شیمیایی محکوم شده بودند، از دیگر بمباران‌های شیمیایی پشیمان می‌شدند؛ ولی به این کارشان ادامه دادند تا این که در روز 16/3/1988 شهر حلبچه را بمباران شیمیایی کردند که بر اثر آن 5 هزار نفر شهید و 11 هزار نفر زخمی شدند. همچنین همان رژیم در روز 2/8/1990 کشور کویت را اشغال کرد. همچنین در بهار سال 1991 قيام مردم عراق و کردستان در 14 استان توسط این رژیم سرکوب شد.

به اعتقاد بنده، حلبچه بخشی از عملیات انفال است، به این دلایل:

1 ـ  در بین مراحل انفال 1 و 2 صورت گرفته است.

2 ـ متهمان پرونده انفال همان متهمان پرونده حلبچه هستند.

3 ـ  قربانیان پرونده انفال همان قربانیان پرونده حلبچه هستند و برادران ایرانی‌مان که آن­ها هم ریشة آریایی دارند، به عبارت دیگر صدام حسین با یک سنگ دو گنجشک را کشت، گروهی که ملیت آنها کُرد بودند را از بین برد و گروهی دیگر را که ملیت آنها کُرد و ایرانی و ریشة آنها آریایی است را قتل و عام نمود. همچنین عملیات انفال اول که در روز 9/2/1988 تا تاريخ 23/2/1988 به طور مرتب ادامه داشت، عملیاتی سخت بود؛ برای این که مردم را از روستاها به سمت زندان­های دسته جمعی در «توبزاوا» در نزدیکی کرکوک منتقل کنند؛تا بعداً آن­ها را با اتومبیل به کوه­های «حمرین» و یا «حَزَر» و یا «نُگره سلمان» ببرند، اما صدام حسین تصمیم گرفت حلبچه را در همان مکان خودش به گور دسته جمعی تبدیل نماید، بدون این که مردمانش را به جای دیگری منتقل کند.

4 ـ رأی نهایی در مورد پرونده انفال براساس مواد ، 12،11 و 13 قانون شماره 10 سال 2005 قانون دادگاه عالی جنایات عراق و رأی نهایی در مورد پرونده حلبچه نیز با همان مواد قانونی مورد تأیید قرار گرفت. در کنار این­ها در روز 17/1/2010 این جنایت را به عنوان نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت (ژینوساید) قلمداد نکرد، ولی دادگاه تجدید نظر در روز 28/2/2010 آن را به عنوان نسل‌کشی اعلام نمود و به انفال تبديل شده، زيرا از اساس انفال است.  

5 ـ حلبچه انفال است، بلکه قله انفال نیز هست؛ زيرا در مرحله‌ای جنایت نسل‌کشی غليان می­کند، حلبچه امواج خروشان نسل‌کشی انفال است. همچنین عملیات منطقه «گرمیان» غُرش نسل‌کشی انفال است که در مدت 13 روز از تاريخ 7/4/1988 تا 20/4/1988 تعداد 55 هزار مردم گرمیانی انفال شدند و از طرف رژیم بعث سر به نیست شدند.

هم اکنون جنگ عراق و ایران خاتمه یافته است، ولی منازعه همچنان ادامه دارد، خسارات ناشی از جنگ پیگیری نشده است. حلبچه به استان تبدیل شد؛ ولی زخم­ها هنوز التيام نيافته­اند و خسارات ناشی از بمباران شیمیایی هنوز جبران نشده است. عراق و ایران همچون دو کشور با همديگر مشکلات را برطرف می‌کنند ولی نه از راه دادگاه عدالت بین‌المللی لاهه.

کُرد و عراق و ایران چرا با همدیگر علیه کمپانی‌هایی که سلاح کشتار جمعی را به صدام حسین فروختند و تعداد آن­ها 207 شرکت است، شکایتی تنظیم نمی‌کنند؟

چرا عراق و ایران با همدیگر شکایتی علیه این کشورها نمی‌نویسند؟

همه این­ها سؤال هستند و ضرورت دارد که جواب درستی به آن­ها داده شود.

 از دیدگاه برخی از تحلیلگران سیاسی و نظامی حمله شیمیایی ارتش بعثی به حلبچه در واکنش به شکست‌هایی بود که به واسطه عملیات‌های مشترک مبارزان کرد عراقی و نیروهای ایرانی صورت گرفت. در پی عملیات والفجر 10 نیروهای ایرانی به همراه پیشمرگان کرد وارد شهر کردنشین حلبچه شدند و مورد استقبال گرم مردم شهر قرار گرفتند.

نوروز در بافت فرهنگی ملل آریایی، نقشی برجسته و زیبا دارد. جشن بزرگ آریایی‌ها در آغاز سال نو همراه با رنگ‌های درخشان و جادویی‌‌اش، نماد زندگی تازه و دوباره انسان است در همراهی با طبیعت و هستی‌اش.

 دنیای اقتصاد: حکومت اقلیم کردستان عراق و جمهوری اسلامی از دیرباز روابط سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خوبی با یکدیگر داشته اند که این روابط پس از سرنگونی صدام حسین روبه افزایش گذاشته است. اقلیم کردستان عراق امنیت بیشتری نسبت به کشور عراق دارد و شرکتهای ایرانی زیادی در این منطقه به فعالیت اقتصادی مشغول اند. ایران دو سرکنسولگری به نام اربیل و سلیمانیه در این اقلیم دارد و مصمم است با برطرف نمودن موانع و مشکلات پیش رو، روابط دوجانبه را گسترده تر ، پر رونق تر و محکم تر از همیشه هدایت کند. ناظم عمر دباغ ، نماینده حکومت اقلیم کردستان در ایران در این گفت‌وگو به موانع و معضلات این مسیر اشاره می کند و راهکارها و پیشنهادات قابل تاملی ارائه می دهد.

آقای دباغ، وظیفه اصلی شما در کشور ایران چیست؟

من نماینده حکومت اقلیم کردستان عراق در ایران هستم. وظیفه ما هماهنگی روابط ايران با اقليم كردستان عراق است. اين هماهنگي در همه زمينه ها از جمله حوزه هاي سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... بین جمهوری اسلامی ایران و اقلیم کردستان و کشور عراق است.

جمهوری اسلامی ایران نسبت به کشورهای دیگر نزدیکی زیادی به کردستان و عراق دارد. این در حالی است که کشور ترکیه از لحاظ اقتصادی جلوتر از ايران است. به نظر شما دليل اين تفاوت چيست؟

به نظر بنده نزديكي فرهنگي و مذهبي بين دو كشور خوب است و این موضوع به سطح روابط اقتصادي بستگی ندارد. به عبارت دیگر، در فعاليت های اقتصادي تفاوتي بين تركمن و فارس و عراقي نيست. اين موضوع وابسته به سیاست کشورهاست و به نگاه آنها به اقتصاد مربوط است. موضوع اول مربوط به تحریم ایران و سیاست‌ها و روابط اقتصادی این کشور با دیگر کشورها است و همچنين مشکلات بانکی كه از موانع اصلي به شمار مي‌آيد. موضوع دوم مربوط به سیاست‌های کشور ایران راجع به اقلیم کردستان و حوزه تمركزش در این روابط است كه با كشورهاي ديگر منطقه متفاوت است. ایران نگاه امنيتي به مسائل دارد، به اندازه‌ای که استانداران ايران در مرز کردستان بجاي تمركز بيشتر بر ایجاد شغل برای مردم منطقه، بر ایجاد امنیت در منطقه تكيه دارند، در حالی كه ترکیه برعکس ایران است. ترکیه بیشتر نگاه اقتصادی دارد و تقویت فعالیت‌های اقتصادی كشورش را در کردستان دنبال مي كند. آنها اين موضوع را برای ایجاد امنیت در کشور خودشان ضروری مي دانند. البته منظورم از سیاست ایران، سیاست استان هاست، نه سیاست جمهوري اسلامي ايران نسبت به كردستان و كشور عراق.

در تشکیلات اقتصادی جمهوری اسلامی ایران نیاز به ستاد مشترک اقتصادی بین ایران و عراق وجود داشت که بعد از سرنگونی صدام تشکیل شد و ما به عنوان نماینده اقلیم کردستان عراق در ایران کارهای روزانه و استاني را دنبال مي كنيم. این در حالی است كه وظايف ما بايد مسائل كلان‌تري بین کردستان با جمهوری اسلامی ایران را دربربگیرد. به عنوان نمونه، زماني كه فعاليت اين دفتر شروع شد، مثلا در سال 2001-2000 ، صدميليون دلار هم در سال فعاليت نداشتيم. ولی حالا نزدیک به 13 ميليارد دلار فعالیت اقتصادی است. تنها تفاوت این است که فعالیت‌هاي بازرگانی بين ايران و اقليم كردستان در راستاي استانداردهای بین‌المللی نیست، بلكه اغلب آن سیستم پیله‌وری است. مثلا در سال‌هايی كه اشاره کردم، در سليمانيه انجمن شركت هاي ايراني داشتيم و در آن منطقه تقریبا 400 شرکت ایرانی فعالیت می‌کردند. به دلایل مختلفی متاسفانه شرکت‌ها به جای اینکه افزایش پیدا کنند، کم شدند و به حدود 20 شركت نزول كردند. اما ترک‌ها که قبلا حدود هشتاد شرکت داشتند، امروز به خاطر فعالیت اقتصادی گسترده و سياست های تجارتی و بازرگانی‌شان بیش از 1200 شركت فعال در کردستان عراق دارند. فراموش نکنیم که در طول تاريخ رابطه بین جمهوری اسلامی ایران و کردستان با مردم عراق در مجموع رابطه خوبي بوده و همکاری های زیادي داشته ايم كه بايد آن را توسعه دهيم. موضوع دیگر، مسئله برخورد ایرانی ها در مرز است. همانطور که عرض کردم، امروز همکاری بین اقليم کردستان و جمهوری اسلامی ایران وجود دارد، اما تفاوت در اين است كه يك فرد عراقي يا كرد، در فرودگاه ترکیه ویزا می‌گیرد و وارد تركيه می‌شود. ولی در ایران سیستم به گونه دیگری است.

منظورتان این است که این امکان وجود ندارد كه فردی از کردستان و عراق به اين صورت وارد ایران شود.

بله، این امکان در ایران وجود ندارد و افراد باید بروند در یکی از کنسولگری‌های ایرانی در کردستان ویزا بگیرند. البته شرايط نسبت به قبل آسان‌تر شده است، ولی استقبال در مرز ترکیه و ایران خیلی با هم تفاوت دارد. ما اميدواريم ورود و خروج در مرز ايران 24 ساعته شود. اما شرايط در اقليم کردستان عراق و مرز ایران تفاوت دارد و برای ورود و خروج مساعد است. دروازه‌ها 24 ساعته کار می‌کنند، در دو شيفت 12 ساعته. سه دروازه هم جهت احتیاط و فضایی نيز براي انتظار وجود دارد. متاسفانه مرز ایران فقط دو دروازه دارد و با توجه به اينكه روزانه بين 3 تا 6 هزار نفر تردد مسافر داريم، یک كانال ورود و یک کانال خروج باعث كندي عبور و مرور مي شود. مسئله ديگر بازدید است و روال بازديد چمدان‌هاي مسافران با تکنولوژی هاي جدید انجام نمی‌شود. اگر مسافران ترددشان ضروري نباشد اقدام به مسافرت نمي‌كنند. بايد بدانيد نسبت بازرگان‌ها یا ثروتمندان ما به کل مسافران شاید 10 درصد هم نباشد و دليل روي آوردن به پیله‌وری همین مسائلي است كه ذكر شد.

توجه داشته باشید که تسهیل در اخذ ویزای اقامت و اینکه افراد بتوانند در این کشور دفتر باز کنند، شماره بانکی و اقامت کار داشته باشند نيز نكته اي اساسي به شمار مي رود. در واقع این شرایط تا الان آن طور كه بايد فراهم نشده. در حال حاضر سیستم فقط پیله‌وری است يعني خرید و فروش از طریق بازارچه مرزي صورت می گیرد نه از طریق توافق شرکت‌های بزرگ.

امروز شرايط شركت هاي ايراني در عراق چگونه است؟

سال گذشته آقای سعیدلو برای اولین بار به عنوان معاون رییس‌جمهوري ايران تحت عنوان هیات دولتي آمد و در آنجا همایش و کنفرانس برگزار کردند و توانستیم این مسائل را برای اولین بار مطرح كنيم. متاسفانه شرکت‌های ایرانی در گذشته کارهایشان نتیجه مثبتی در حکومت اقلیم نداشت.

البته باید بگویم اگر دو شرکت وجود داشته باشد یکی ایرانی و ديگري ترك، ما شركت ايراني را ترجیح می‌دهيم. شركت هايي مثل استراتوس، کیسون، عمراب و شرکت‌هاي ديگر وارد کار شده اند.این شرکت‌های ایرانی امسال نزدیک به یک میلیارد دلار در اقلیم کار کرده اند.

با توجه به انتخاب آقای روحانی از سوی مردم ایران و روی کار آمدن دولت تدبیر وامید، آینده را چگونه می بینید؟

من در مجموع خوشبین هستم. مسائلی که در گذشته بود تا حدودي مرتفع شده است. سیاست‌های دولت جدید ایران باعث شده مردم اقلیم کردستان و عراق برای آینده فعالیت‌های اقتصادی خوشبین‌تر شوند. اولا تحریم ها متوقف شده و اميدواريم کاملا برداشته ‌شود و فضای فعالیت اقتصادی بین اقلیم کردستان و ایران نسبت به کشورهای دیگر بیشتر گردد.

نقش ستاد توسعه روابط ايران و عراق را در ایران چگونه ارزیابی می‌کنید؟

شخصا نقش ستاد را مثبت ارزیابی می‌کنم. هم در زمان آقای دانائی‌فر و هم در دوره آقای كاظمي قمی توانستیم فعالیتهایمان را توسعه دهیم.

اگر صحبت خاصی دارید بفرمائید.

كلام آخرم تاکید بر تقویت گسترش روابط اقتصادی بین کشور جمهوری اسلامی ایران و اقلیم کردستان است. در واقع ما و جمهوری اسلامی ایران بايد در راه رشد فعالیت های مرزی، در جهت استقبال مردم و استقبال بازرگانان تلاش كنيم و شرايط را تغییر دهیم. به نحوي كه مردم اطمینان بيشتري در رفت و آمدهایشان داشته باشند و احساس كنند به کشور خودشان بازمی‌گردند. همانطور که می دانید عده‌ای از كردهاي اقليم قبلا در ایران ازدواج كرده اند و رابطه خويشاوندي با ایرانی ها دارند كه اين نشانگر تشابهات فرهنگي و روابط اجتماعی قوی دو كشور با يكديگر است.

روزنامه دنیای اقتصاد، شماره ۳۱۵۰، 12 اسفندماه ۱۳۹۲   

با حضور نمایندگی حکومت اقلیم کردستان در ایران و چندین شخصیت سیاسی و فرهنگی کردستان و ایران، مراسم یادبود و بزرگداشت شهیدان فاجعه بمباران شیمیایی شهرهای حلبچه و سردشت در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد.

با حضور دکتر «جگرخوین» معاون نمایندگی اقلیم کردستان در تهران، «عباس عبدالله بایز» و «خلقی صبری» از دفتر نمایندگی حکومت اقلیم کردستان در ایران، دکتر «یوسف اباذری» استاد سرشناس علوم اجتماعی دانشگاه تهران، دکتر «رسول خضری» نماینده سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی، دکتر «جلال جلالی‌زادده» استاد دانشگاه تهران و نماینده سنندج در دوره ششم مجلس شورای اسلامی، شخصیت های سرشناس کُرد، تعدادی از نمایندگان کُرد مجلس شورای اسلامی ایران، دانشجویان کُرد دانشگاههای تهران و کردهای مقیم تهران، مراسم یادبود و بزرگداشت شهیدان ضایعه دهشتناک بمباران شیمیایی شهرهای حلبچه و سردشت در سالن ابن خلدون دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد.

در ابتدای این مراسم یادبود که به همت دانشجویان کُرد دانشگاه تهران برگزار شد، دکتر «رسول خضری» نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی گفت: هر چند فاجعه بمباران شیمایی سردشت به عنوان قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در سطح دنیا به شمار می‌رود که متأسفانه در کمال ناباوری و بی‌انصافی از طرف مجامع بین‌المللی و کشورهایی که عامل اصلی فروش سلاح شیمیایی و مواد سمی به صدام بودند، مواجه شد. اگر صدای رسای دانشجویان کُرد دانشگاههای ایران نبود شاید همین مقدار اطلاع‌رسانی این فاجعه در دنیا دیده و شنیده نمی‌شد و انعکاس نمی‌یافت؛ و در اینجا ضروری می‌دانم از یکایک عزیزانی که برای اولین بار این سکوت مرگبار را شکستند و به دنیا گفتند که جنایت علیه بشریت و کشتار فجیع مردم مظلوم و زنان و کودکان بی‌دفاع سردشت، وجدان بیدار هر انسان آزاده‌ای را سوای هر دین و مذهبی که دارند قطعاً جریحه‌دار خواهد کرد.    

وی همچنین گفت: اگر مجامع جهانی، دادگاههای بین‌المللی و انجمن‌های مردم نهاد حقوق بشری این بحث را جدی می‌گرفتند؛ شاید جنایت بزرگتر، فجیعتر و دهشتناکتر از بمباران شیمایی سردشت که همان بمباران شیمیایی شهر شریف حلبچه اتفاق نمی‌افتاد.

نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی در پایان سخنانش تأکید کرد: بی گمان عمق فاجعه دهشتناک و ضدبشری بمباران شیمیایی شهرهای حلبچه و سردشت بسیار بیشتر و فراتر از آن چیزی است که به آن فکر می‌کنیم؛ اولین قدم را برای این کار، قشر روشنفکر و دانشگاهیان ما برداشتند و هم اکنون نیز برای برداشتن     

گامهای دیگر، بایستی از مکان مقدس دانشگاه شروع کنیم تا در مورد ابعاد گسترده‌ این جنایت، از جمله؛ اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، انسانی و روانشناسی؛ تحقیق و پژوهش علمی صورت گیرد. بی گمان انجام دادن این کارها سالهای زیادی زمان می‌برد ولی ارزشهای خاص خود را دارد. تا ابعاد چنین جنایتهایی علیه بشریت بیشتر به گوش دنیا رسانده شود تا ما بار دیگر شاهد تکرار چنین فجایعی نباشیم. 

در بخش دیگر از این مراسم، «شوان عطوف» بازیگر سرشناس اقلیم کردستان عراق گفت: خیلی خوشحالم که با دانشجویان کُرد دانشگاه تهران دیدار می‌کنم و همچنین در تراژدی غمگینی با شما جمع شده‌ام؛ ولی افتخار می‌کنم که از آنِ ملتی هستم که حلبچه از آن اوست و از پای نایستاد، خواستند کُرد را با حلبچه از بین ببرند ولی نتوانستند و ... .

این هنرمند کُرد در ادامه، یکی از شعرهای شاعر سرشناس کُرد «شیرکو بیکس» را که در مورد فاجعه حلبچه سروده‌اند را برای حاضران قرائت کرد.

در ادامه این نشست، دکتر «اصغر ایزدی» رئیس بخش انسان‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در مورد «انشان‌شناسی فاجعه بمباران شیمیایی شهرهای حلبچه و سردشت» گفت: چشم‌های دانشگاه نباید به روی بمباران شیمیایی حلبچه و سردشت بسته باشد. ما باید با منطق انسان‌شناختی در میان این آسیب دیدگان حضور پیدا کنیم و این پیام اخلاقی انسان‌شناسی است. زندگی کردن با موضوع مورد مطالعه برای درک و فهم آن، فهمی از جنس حقیقت است. ما باید وضعیت اجتماعی ـ فرهنگی سردشت و حلبچه را از نزدیک و مستقیم بررسی کنیم؛ تا به اجتماع علمی بگوئیم که فاجعه شیمیایی، یک فاجعه اجتماعی و یک فاجعه فرهنگی هم هست. تا به اجتماع علمی بگوئیم که جهان آدمها تخریب شده است. تا بگوئیم که چگونه سردشتی‌ها و جلبچه‌ای‌ها را با یک تراژدی تاریخی مواجه کرده‌اند.

وی همچنین گفت: تا به این شیوه به آنها بگوئیم که غمها، دردها، رنجها و آه قلبهای شکسته باید وارد متون علمی شود؛ تا علم با زندگی درآمیزد. چرا که بدون یکی شدن علم با اصل زندگی، علم از خود بیگانه خواهد شد.          

دکتر «اصغر ایزدی» در پایان سخنانش اظهار داشت: ما جهان را آنگونه می‌بینیم که حس می‌کنیم، آسیب دیدگان بمباران شیمیایی حلبچه و سردشت دنیا را با این دردها و ادراکات حسی تغییریافته درک می‌کنند و می‌فهمند. 

در بخش دیگری از این مراسم، خانم «تریفه کریمیان» قطعه شعری را در مورد بمباران شیمیایی حلبچهقرائت کرد و در ادامه، 20 دقیقه از فیلم سینمایی «لانه‌های سوخته» (هیلانه سووتاوه‌کان) به کارگردانی «شهرام مسلخی» و با بازی «شوان عطوف» نمایش داده شد.

در ادامه برنامه، دانشجوی کُرد «جلال نجاری» دو غزل را به زبان کردی قرائت کرد و در بخش دیگری از مراسم بزرگداشت، «سعدالله نصیری» خواننده سنندجی با همکاری نوازندگان گروه موسیقی "ژوانا" چندین آهنگ و گورانی کردی را اجرا کردند.

در ادامه این مراسم بزرگداشت، دکتر «یوسف اباذری» استاد علوم اجتماعی دانشگاه تهران، گفت: بمباران شیمیایی حلبچه و سردشت فاجعه‌های بزرگ و دهشتناکی هستند و بایستی با کمک همدیگر بر روی آنها کار علمی انجام دهیم. به عقیده بنده همکاری صدام و حسن المجید مشهور به «علی شیمیایی» می‌تواند از چند لایه مورد تحقیق، پژوهش و بررسی قرار گیرد.

وی همچنین گفت: صدام در کنار بمباران شیمیایی حلبچه، 4 هزار روستا را در کردستان ویران کرد و این جنایتهایی که او انجام داد در این سطح حتی هیتلر هم انجام نداده است.

در پایان مراسم، پرفورمانس هنری در مورد بمباران شیمیایی شهرهای حلبچه و سردشت به کارگردانی «بابک گورشاسب» و همکاران هنرمندش اجرا شد.

در این مراسم چندین شخصیت سیاسی، دانشگاهی، هنری و فرهنگی کُرد، حضور داشتند؛ از جمله: دکتر «اسعد اردلان» ـ استاد دانشگاههای تهران، دکتر «سالار مرادی» ـ نماینده سنندج در مجلس شورای اسلامی، دکتر «بیژن ذوالفقارنسب» ـ کارشناش فوتبال و مربی تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات جام جهانی 1998 فرانسه، دکتر «محمد علی سلطانی» ـ استاد دانشگاه، نویسنده، محقق و پژوهشگر تاریخ و ادب کرمانشاه، «عثمان احمدی» ـ نماینده مهاباد در مجلس شورای اسلامی، مهندس «عبدالکریم حسین زاده» ـ نماینده شهرهای اشنویه و نقده در مجلس شورای اسلامی، «محسن بیگلری» ـ نماینده سقز و بانه در مجلس شورای اسلامی، «رحیم واحدی» ـ خانواده 10 شهید بمباران شیمیایی سردشت و رئیس انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت، تیمسار «علامعلی پرچم آزاد» رئیس هیئت مدیره خانه کرمانشاه، «صدیق تعریف» ـ خواننده کُرد، «بهروز توکلی» ـ خواننده سنندجی، «شوان عطوف» ـ بازیگر کُرد از اقلیم کردستان، «جمال طه» ـ عضو جامعه کردهای مقیم مرکز، سید «معروف صمدی» نماینده سنندج در دوره های سوم و چهارم مجلس شورای اسلامی، دکتر «علی شمس برهان» ـ شخصیت کُرد، «شهرام مسلخی» ـ سینماگر جوان ایرانی و چندین شخصیت دیگر.

مراسم یادبود شهیدان بمباران شیمیایی شهرهای حلبچه و سردشت با مجریگری خانم «مهتاب خوش منش» دانشجوی کُرد برگزار شد که در میان برنامه‌های مختلف این مراسم، با خوانده شعرهای کُردی و فارسی حال و هوای خاصی به این بزرگداشت بخشید.

در پایان، بیانیه دانشجویان کُرد در مورد مراسم سالگرد یادبود شهیدان بمباران شیمیایی شهرهای حلبچه و سردشت قرائت شد و در ادامه از طرف برگزارکنندگان برنامه، لوح تقدیر این مراسم بزرگداشت به افرادی اهدا شد که در این برنامه، مطلب و اثری را ارائه داده بودند.

آقای «ناظم دباغ» نماینده اقلیم کردستان در تهران در گفت‌وگو با روزنامه کردستان نوی اظهار داشت: بر اساس برنامه‌ای که به صورت ویژه برای انقلاب اسلامی پایه‌ریزی شد، به طور موفقیت آمیزی اجرا شد.

امسال 35 سال از آغاز انقلاب اسلامی ایران و بازگشت امام خمینی به تهران می‍‌‌گذرد؛ که این خود تغییری در روند زندگی مردم این کشور ایجاد کرد، در این باره نماینده حکومت اقلیم کردستان در تهران در گفت‌وگو روزنامه کردستان نوی خاطرنشان ساخت: بر اساس برنامه‌ای که به صورت ویژه برای انقلاب اسلامی پایه‌ریزی شد، به طور موفقیت آمیزی اجرا شد.     

آقای «ناظم دباغ» در ادامه گفت: رژیم شاهنشاهی در برابر هموطنان سرزمینش ظلم و ستم می‌کرد؛ آزادی در کار نبود و در برابر آن، پرستیدن شاه در اولویت قرار داشت. بغیر از اینها با عقد قرارداد الجزیر مغرور و سرمست شد و همه اینها باعث شد که ملت ایران با همه اقوام و مذاهبش با حمایت و پشتیابی خود به جنبش اعتراض آمیز سراسری گرویدند که بر ضد سلطه و زمامداری قدرت آن زمان به راه افتاده بود و در نهایت انقلاب کردند و به سلطه شاهنشاهی پایان دادند. بر اساس برنامه‌ای که به صورت ویژه برای انقلاب اسلامی پایه‌ریزی شد، به طور موفقیت آمیزی اجرا شد. هر چند که اهداف انقلاب باعث نگرانی و نارضایی تعدادی ار قدرتهای منطقه گردید، ولی سرانجام در اکثر موارد به موفقیت رسید و در نهایت دولت جمهوری اسلامی ایران تأسیس شد.   

وی در مورد نقش کردهای ایران در انقلاب اسلامی گفت: نقش کردهای ایران و همه قومیتها و مذاهب ابن کشور در این رویداد مهم و تاریخی مشخص و واضح است؛ براساس اینکه کردها در موفقیت این انقلاب نقش داشتند و بخشی از این انقلاب و تظاهرات مردمی بودند. و دلیل آن نیز به این برمی‌گشت که ملت ایران به طور کلی از جور و ستمهایی که در برابرشان صورت می گرفت؛ بیزار بودند. 

نماینده اقلیم کردستان در تهران در ادامه سخنانش تأکید کرد: به طور کلی انقلاب اسلامی ایران، باعث شد یک بار دیگر درهای توسعه و گسترش بیشتر برروی جنبش آزادیبخش کردستان عراق باز شود و به دروازه‌ای مهم تبدیل شد تا به صورت آزادانه به ایران رفت و آمد کنیم و در جهت خدمت کردن به حقوق حقه ملتمان گام برداریم.  

آقای «ناظم دباغ» در پایان این گفت‌وگو در مورد قولهای دکتر روحانی به اقوام و مذاهب ایرانی در انتخابات ریاست جمهوری ایران اظهار داشت: بعد از روی کارآمدن آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور اسلامی ایران، مشاور عالی خود را در این زمینه برگزیده‌اند؛ که این خود گامی مهم در پیگیری قولهای خود به اقوام و مذاهب ایرانی است و چند روز قبل نیز آیت الله «سید علی خامنه‌ای» رهبر انقلاب اسلامی ایران نیز در سخنانی بر دادن فرصت بیشتر به دکتر روحانی جهت تحقق قولهای خود در انتخابات ریاست جمهوری تأکید کردند.

روزنامه کردستان نوی، گزارش: شورش حمید 11/2/2014